تاثیر استفاده از جت چند ردیفه و فاصله جت ها بر کارایی انتقال حرارت جت برخوردی

در مقاله حاضر شبیه سازی عددی جریان انتقال حرارت جت برخوردی چند ردیفه به منظور افزایش ضریب انتقال حرارت جابجایی انجام شده است. شبیه سازی عددی و حل معادلات حاکم توسط کد محاسباتی فلوینت 18,1 انجام شده است. جهت اشفتگی جریان مدلهای دو معادله ای − ɛ ، − و مدل مرتبه دوم RSM بکار برده شده است. عواملی نظیر تغییر قطر جت، تعداد جت های چند ردیفه و محل قرار گیری انها( فاصله جت ها)مورد ارزیابی قرار گرفته است. پنج مقدار قطر مختلف از 4,66 میلی متر تا 7,66 میلی متر و همچنین سه حالت تک جت، سه جت و پنج جت، در دبی و رینولدز ثابت، منظور شده است. همچنین پنج فاصله مختلف بین جت ها، در حالت 3جت، بین مقادیر(15میلی متر تا30میلی متر) و حالت 5جت، بین مقادیر(15میلی متر تا35میلی متر) بررسی شده است. با مقایسه نتایج حل عددی و مقادیر ازمایشگاهی موجود[1] دیده شد که مدل دو معادله ای − ɛ نسبت به دیگر مدلها نتایج دقیق تری را ارایه داد. از نتایج تحقیق می توان به افزایش ضریب جابجایی میانگین در اثر افزایش تعداد جت های برخوردی و همچنین بهبود عملکرد انتقال حرارت برخوردی در اثر افزایش فاصله جت ها از 15میلی متر تا 35میلی متر اشاره کرد. هرچند که افزایش فاصله برای 3 جت به بیش از 25 میلی متر و برای 5 جت به بیش از 30 میلی متر تاثیر قابل ملاحظه ای بر ضریب انتقال حرارت برخوردی نداشته است.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی عددی ، جت چند ردیفه برخوردی ، ضریب انتقال حرارت برخوردی ، فاصله جت های برخوردی