سامانه پهپاد رهاساز کن ست، گامی به سوی کاربرد فناوری هوایی در کاوش های فضایی

توسعه قابلیت های پرنده های بدون سرنشین (پهپاد) سبب شده استفاده از این پرنده ها در ماموریت های گوناگون گسترش یابد. قابلیت نشست و برخاست عمودی، پرواز ایستا و خودمختاری موجب شده ربات های پرنده به یک پلتفرم مناسب برای انجام ماموریت در هر نوع شرایط جوی و مکانی تبدیل شوند. یکی از کاربردهای نوظهور ربات های پرنده و پهپادها در ماموریت های فضایی می باشد. در این مقاله مفاهیم مرتبط با استفاده از سامانه های پرنده بدون سرنشین برای تکمیل یا توسعه ماموریت های فضایی ارایه می گردد، سپس یک نمونه واقعی موفق شامل نتایج ماموریت مشابه با استفاده از سامانه پهپاد مولتی روتور برای اوجگیری و رهاسازی محموله شبه ماهواره کوچک (کن ست) مورد تحلیل قرار می گیرد. بر اساس نتایج بدست آمده در برآوردهای فنی، آزمون های کارکردی و عملیات میدانی، پهپاد هشت پره با قابلیت حمل محموله تا 5 کیلوگرم و مداومت پروازی 20 دقیقه می تواند با توجه به قابلیتی های اثبات شده انتخاب مناسبی برای سامانه رهاسازی محموله های مشابه کن ست باشد. نتیجه گرفته شد که این سامانه قابلیت اوجگیری بیشتر، پایداری بهتر و رهاسازی با دقت بالاتر را دارد و از نظر شاخص های عملیاتی نسبت به سایر سامانه های هواپایه مانند بالن کارآمدتر است. توسعه این مفاهیم فناورانه در آینده نزدیک امکان بکارگیری فناوری هوایی در کاوش های فضایی را میسر می سازد.

کلیدواژه ها:

پهپاد ربات پرنده ، کن ست ، فناوری هوایی ، کاوش فضایی