یک الگوریتم مبتنی بر سلسله مراتبی و خوشه بندی جهت بهبود مسیریابی در شبکه های سیار موردی با مقیاس بزرگ

شبکه های موردی سیار در مقیاس بزرگ دارای هیچ زیرساختار ارتباطی ثابتی نیستند. به دلیل ویژگی های خاص شبکه های موردی سیار در مقیاس بزرگ چالش های متعددی در این شبکه ها وجود دارد. یکی از این چالش ها منبع انرژی محدود گره است. بنابراین باید از روش هایی استفاده شود که مصرف انرژی گره ها کاهش یابد. یکی از روش های کاهش مصرف انرژی در شبکه های موردی استفاده از روش های مختلف خوشه بندی است. در این روش ها، گره ها به گروه های مجزایی تقسیم میشوند که خوشه نامیده میشوند. هر خوشه دارای سرخوشه هست که وظیفه جمع آوری اطلاعات را از اعضای خوشه خود بر عهده دارد و پس از جمع آوری اطلاعات، آنها را به خوشه دیگر انتقال میدهد. سرخوشه ها در مدیریت و کنترل شبکه نقش اساسی ایفا میکنند. در این پایان نامه یک الگوریتم خوشه بندی با بکارگیری مسیریابی سلسله مراتبی برای شبکه های موردی در مقیاس بزرگ ارایه شده است. در روش پیشنهادی ابتدا سرخوشه ها براساس مهمترین معیارهای شبکه؛ تعداد گام، کنترل سربار، فاصله، انرژی مصرفی و کیفیت لینک با استفاده از الگوریتم تاپسیس انتخاب میشوند. جهت انتقال داده در روش پیشنهادی از سه مرحله استفاده میگردد: مرحله ارتباط درون خوشه ای، ارتباط میان خوشه ای و مرحله نگهداری مسیر که نگهداری مسیر با توجه به اعتبار سنجی مسیرها انجام میشود. روش پیشنهادی HCRA مبتنی بر سلسله مراتبی و خوشه بندی و همچنین با استفاده از الگوریتم تاپسیس میباشد و تا به حال چنین روشی ارایه نشده است. جهت ارزیابی روش پیشنهادی HCRA با روش WBC با استفاده از شبیه ساز NS-2 مقایسه شده است. نتایج ارزیابی نشان دهنده کارایی روش پیشنهادی در معیارهای افزایش میزان انرژی باقی مانده در گره ها به میزان 28٪ نسبت به روش WBC و افزایش طول عمر شبکه به میزان 24٪ نسبت به روش WBC میباشد.

کلیدواژه ها:

شبکه های موردی سیار در مقیاس بزرگ ، روش مبتنی بر خوشه بندی و سلسله مراتبی ، روش .HCRA