ارزیابی روشهای نکویی برازش توابع توزیع های آماری و استفاده از سری های زمانی جهت پیش بینی بارندگی سالانه شهر مشهد

یکی از اساسی ترین مراحلی که دریک عملیات طراحی یا مطالعاتی باید انجام شود تحلیلهای فراوانی و بررسی سری های تاریخی یک پدیده می باشد. در تحلیلهای فراوانی معمولا هدف تعیین یک تابع توزیع برای داده های مشاهداتی می باشد. دراین مقاله سعی شده است که توابع توزیع احتمال تجربی در مرحله اول بکارگرفته شوند. سپس توابع توزیع نرمال، لوگ نرمال، گاما، گامبل و ... به ترتیب آزمون شده و برای تعیین پارامترهای بهترین تابع برازش داده شده از روش گشتاورها و روش حداکثر درستنمایی استفاده شده است و در نهایت با استفاده از سری های زمانی اقدام به مدلسازی سری سالانه بارندگی مشهد شده است لازم به ذکر است مراحل مدلسازی سری زمانی بارش سالانه مشهد در حال بررسی است و مطالعات اولیه حاکی از این است که مدل (0و3و3) ARIMA برسری فوق برازش بهتری دارد. بدیهی است با پیشرفت نرم افزارهای آماری نظیر STATISTICA,MINITAB روند محاسبات از سرعت بیشتری برخوردار شده است.

کلیدواژه ها:

سری زمانی ، توزیع آماری ، روش گشتاورها ، حداکثر درستنمایی 1-ACF ، PACF