اثر بخشی معنویت درمانی روی اضطراب اجتماعی جسمانی و خودکارآمدی دختران نوجوان چاق

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی معنویت درمانی روی اضطراب اجتماعی جسمانی و خودکارآمدی دختران نوجوان چاق انجام شده است. روش: از روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون –پس آزمون و گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل دختران نوجوان چاق منطقه 2 شهر تهران بود که در دامنه سنی 16- 12 سال قرار داشتند. به منظور نمونه گیری از بین دختران نوجوان 16 تا 12 سال دارای اضافه وزن و چاق حاضر در مدرسه، آن دسته از دختران نوجوان داوطلب که به فراخوان پاسخ مثبت داده بودند، 20 نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس پرسشنامه های اضطراب اجتماعی جسمانی موتل و کنروی، پرسشنامه خودکارامدی عمومی شرر، با پیش آزمون به هردو گروه آزمایش و کنترل ارایه شد.سپس مداخلات لازم در 10 جلسه 90 دقیقه ای از طریق معنویت درمانی روی گروه آزمایش صورت گرفت ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. مجددا پرسشنامه های مرتبط با پس آزمون به هردو گروه آزمایش و کنترل ارایه شد.داده در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. برای تفسیر و نمره گزاری توسط نرم افزار آماری SPSS-23 و در سطح توصیفی با استفاده از آماره های میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از آزمون کو واریانس یک متغیر و چند متغیر استفاده شده است. یافته ها: با توجه به یافته های بدست امده می توان نتیجه گرفت که گروه به صورت معناداری روی اضطراب اجتماعی جسمانی و خودکارامدی تاثیر داردو همچنین معنویت درمانی روی اضطراب اجتماعی جسمانی دختران نوجوان چاق تاثیر گذار است(p<0/05). و معنویت درمانی روی خودکارامدی دختران نوجوان چاق تاثیرگذار است(p<0/05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که مهمترین عامل مربوط به نقش ویژه معنویت درمانی، بهبود نگرش و تفسیر فرد نسبت به زندگی و بیماری است. معنویت ، نگرش، شناخت و رفتار شخص را متاثر می سازد.

کلیدواژه ها:

معنویت درمانی ، اضطراب اجتماعی جسمانی ، خودکارآمدی ، چاق