نقش استانداردها در دستیابی به برهمکن شپذیری در بین سیستم های حوزه سلامت

مقدمه:از آنجایی که در حوزه مراقبت بهداشتی سیستم ها به شدت توزیع شده اند، و از نظر حجم، نوع و هدفی که اطلاعات را گردآوری، ذخیره و بازیابی می کنند، بسیار متنوع و ناهمگون هستند. یکی از مهم ترین چالش های پیش روی سیستم های مراقبت سلامت، برهمکنش پذیری است. برهمکنش پذیری کلید مبادله و اشتراک اطلاعات در بین سیستم های مراقبت سلامتناهمگون است. روند گسترش سیستم های اطلاعاتی در حوزه سلامت الکترونیک مبتنی بر استاندارد، رشد و تغییر نیازمندی ها این حوزه را تبدیل به مجموعه ایی از عناصر ناهمگون و پیچیده کرده است که اگر این مولفه ها به طور کارامد یکپارچه شوند، پتانسیل لازم برای برقراری ارتباط با یکدیگر را دارند. دستیابی به برهم کنش پذیری سیستم های سلامت الکترونیک به دلیل پیچیدگی سیستم های اطلاعاتی و تنوع اطلاعات و استانداردها کار بسیار مشکلی است وکمبود برهمکنش پذیری در حوزه مراقبت سلامت هزینه و خطای پزشکی را افزایش می دهد. از آنجا که سیستم های حوزه سلامت با اطلاعات حساسی مواجه هستند؛ بنابراین استفاده از استانداردها برای مبادله داده اولین قدم برای رسیدن به برهمکنش پذیری در بین این سیستم ها خواهد بود. استانداردسازی درحوزه سلامت الکترونیک مملو از چالش های زیادی از جمله: تعدد استانداردهای موجود، تداخل و رقابت این استانداردها و همچنین نقض برخی استانداردها توسط استانداردهای دیگر است. البته تبادل اطلاعات براساس استانداردها بین سیستم های سلامت مختلف باعث ایجاد فرایندهای امن، قابل اطمینان و از نظر هزینه دارای کارایی لازم باشند. هدف از این مقاله ارایه چشم اندازی درباره برهمکنش پذیری در حوزه سلامت الکترونیک و ارتباط بین استانداردسازی برای دستیابی به سطوح مختلف برهمکنش است. در ابتدا مروری بر مفاهیم و جنبه های مختلف برهمکنش پذیری بیان شده و سپس ارتباط میان برخی استانداردهای حوزه سلامت و سطوح برهمکنش پذیری مشخص شده است. روش بررسی:روش مطالعه حاضر، به صورت مرور جامع و کتابخانه ای و با هدف تعیین نقش استانداردها در دستیابی به برهمکنش پذیریدر بین سیستم های اطلاعات بیمارستان است. بدین منظور جهت انجام این مطالعه موتورهای جستجو و پایگاه داده Google ، Science Direct ، SID و PubMed با استفاده از کلمات کلیدی مرتبط با Interoperability در صنعت سلامت جست وجو گردید.یافته ها: دستیابی به برهمکنش پذیری در چهار سطح صورت می گیرد. چالش اصلی برهمکنش پذیری در حوزه سلامت جنبه معنایی است. براساس استنتاج انجام شده از مقالات و پایگاه داده ها نگاشت بین استانداردهای حوزه سلامت الکترونیک و سطوح برهم- کنش پذیری انجام گرفته است. که شامل سه سطح مبادله اطلاعات و پیام، ساختار و محتوا، کدگذاری و ترمینولوژی بالینی است. این استانداردها سطح نحوی و معنایی برهمکنش پذیری را مورد پوشش قرار داده اند. نتیجه گیری: در نهایت با توجه به آنچه گفته شد، دستیابی به برهم کنش پذیری سیستم های حوزه سلامت الکترونیک به دلیل حجم و تنوع داده های پزشکی، پیچیدگی ذاتی سیستم ها و وجود سیستم های قدیمی که مبتنی بر تکنولوژی های انحصاری اند، کار بسیار مشکلی است و این چالش ها شامل موضوعات فنی، نحوی، معنایی و سازمانی است. استفاده از استانداردها برای مبادله داده اولین قدم برای رسیدن به برهمکنش پذیری خواهد بود. تنها وجوه ی از برهم کنش پذیری که از طریق استانداردسازی سیستم های مراقبت سلامت قابل دستیابی است، وجوه نحوی و معنایی است

کلیدواژه ها:

برهمکن شپذیری ، استاندارد ، سلامت الکترونیک