نقش مدیریت بهینه کود در بهره برداری از آبهای شور

بمنظور تعیین نحوه مصرف بهینه کودهای اصلی در شرایط شور آزمایشی در مزرعه زیرآب میامی در سالهای 79-1377 در طی دو سال اجرا شد. طرح با سه آزمایش در قالب بلوکهای کامل تصادفی اجرا گردید آزمایش اول با دو فاکتور کود ازته ( 4سطح) و سه کیفیت آب آبیاری ( 3 سطح - <4dS/m و 8-4dS/m و 12-10 dS/m ) با 12 تیمار، ازمایش دوم با دو فاکتور کود فسفر ( 3 سطح) و سه کیفیت آب آبیاری، آزمایش سوم نیز با دو فاکتور کود پتاسه ( 3سطح) و سه کیفیت آب آبیاری با 9 تیمار در کرتهای 3 متر مربعی اجرا گردید نتایج حاصله از این آزمایشها نشان داد که عملکرد دانه گندم تحت تاثیر مستقیم شوری آب آبیاری قرار گرفته و به نحوی که بعد از شوری آستانه کاهش محصول با شورتر شدن آب آبیاری از عملکرد کاسته شد. علاوه بر این ملاحظه گردید که میزان نیاز گندم به کود ازته و پتاسه با شورتر شدن آب آبیاری افزایش یافت. اثرات اصلی و اثرات متقابل تیمارها در هر سه آزمایش از نظر آماری در سطح 1% معنی دار گردید. مقایسه میانگینهای حاصل از تیمارهای مختلف سوح کودی و شوری نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری و در شوری 11 دسی زیمنس بر متر مصرف 30% بیشتر کودهای ازته و پتاسه نسبت به توصیه در شرایط غیر شور موجب افزایش محصول گردید که از نظر آماری در سطح اطمینان 99 درصد اطن افزایش محصول ( دانه گندم ) معنی دار گردید.

کلیدواژه ها:

شوری ، مدیریت کودی ، کیفیت آب آبیاری