جایگاه اصول و معیارهای دادرسی عادلانه در قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

تحقق شایسته و مطلوب عدالت به مثابه اصلیترین هدف هر دادرسی، زمینه ساز تعیین معیارها و اصول مهمی با عنوان اصول دادرسی عادلانه شده است که با توجه به اهمیت خاص و دامنه شمول عام و تخصیص ناپذیر خود، امروزه در اسناد بین المللی مهمی چون اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز مورد اشاره قرار گرفته اند. تحول قوانین دادرسی اداری ایران در دوره پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره در جهت انطباق هرچه بیشتر با اصول و معیارهای فوق بوده و از همین رو به دنبال تجربه های مهم حاصل از اجرای قوانین دیوان عدالت اداری مصوب 1360 و 1385، قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 1392 با توجه به کاستی های قوانین پیشین و ضرورت هماهنگی با آخرین تحولات مربوط به این حوزه؛ تا حد زیادی در مسیر انطباق با معیارهای دادرسی عادلانه گام برداشته است که از جمله قراین این امر میتوان به احیای مرحله تجدیدنظرخواهی در رسیدگیهای دیوان عدالت اداری و توجه بهموازین مربوط به اعمال مناسب تر حق دادخواهی در این دیوان اشاره نمود. در عین حال،کاستی هایی نیز همچنان در این قانون مشاهده میشودکه نمونه مشخص آن ادامه روند غیرحضوری بودن رسیدگی های دیوان عدالت اداری میباشد.

کلیدواژه ها:

دیوان عدالت اداری ، دادخواهی ، قانون ، معیار ، عادلانه ، دادرسی