بررسی موردی اندرکنش افزودنی فوق روان ساز نرمال و زودگیر بر سیمان تیپ 2 تولیدی های مختلف

تامین کنندگان مواد افزودنی حدود دوز مصرف این مواد در بتن را پیشنهاد می دهند؛ لیکن واضح می باشد که تعیین دقیق دوز مصرف باید حین اجرای طرح مخلوط بتن های آزمایشگاهی صورت پذیرد. در برخی تولیدی های بتن یا پروژه ها، واحد آزمایشگاه با اجرای طرح مخلوط بتن آزمایشگاهی، میزان دوز مصرف افزودنی را تعیین می نماید. اما معمولا پس از مدتی با تغییر فقط برند سیمان (و نه نوع سیمان)، دوز مصرف افزودنی بدون تغییر باقی می ماند. در این مطالعه آزمایشگاهی با استفاده از 3 نمونه سیمان پرتلند تیپ 2 که از 3 کارخانه با تکنولوژی های تولید کاملا مختلفی تهیه (و تشریح) شده اند، تاثیر 2نوع افزودنی فوق روان ساز (نرمال و زودگیر) بررسی گردید. از این رو بر روی هر نمونه سیمان 7 طرح مخلوط بتن اجرا گردید که 1مخلوط بتنی به عنوان نمونه شاهد و فاقد افزودنی، 3 مخلوط بتنی با مصرف 0/8%، 1/1% و 1/5% افزودنی روان ساز نرمال تهیه شد و 3 مخلوط بتنی دیگر نیز حاوی 0/8%، 1/1% و 1/5% افزودنی روان ساز زودگیر بود. تلاش بسیار مضاعفی شد تا مخلوط های بتنی با کارایی یکسانی تهیه گردند و اسلامپ آنها 85-80 میلی متر تنظیم شود. علت انتخاب روانی یکسان، مشابه سازی با فعالیت های کارگاهی-اجرایی بود. علیرغم اینکه نمونه های سیمان تولید 3 سیستم مختلف اما دارای مشخصات شیمیایی تقریبا یکنواختی بودند، نتایج نشان دادند که مشصات فنی مخلوط های بتنی کاملا متفاوت می باشند. از این رو توصیه می شود که در تولیدی های بتن به محض تغییر در تامین کننده سیمان، ضمن تعیین دقیق مشخصات فنی سیمان جدید، طرح مخلوط جدیدی با توجه به نیاز و شرایط ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

سیمان ، افزودنی ، مشخصات فنی ، واکنش