مایکوباکتریومهای غیر سلی(Non-tuberculosis Mycobacterium)

مایکوباکتریومهای محیطی یا مایکوباکتریومهای آتیپیک مایکوباکتریوم هایی هستند که تحت شرایط طبیعی و در سطح گسترده ای از منابع غیر از جانداران مثل خاک ، سبزیجات و گرد و غبار خانگی ، آب لوله کشی ، رودخانه ، استخر و آب سواحل دریاها جدا میگردند. همچنین بعضی از گونه های آن به عنوان یک باکتری پاتوژن از مهره داران غیر پستاندار شامل گونه های مختلف پرندگان ، خزندگان و دوزیستان و ماهی ها جدا شده اند. همچنین از گوشت و شیرهای پاستوریزه و غیر پاستوریزه جدا شده اند. مایکوباکتریوم های محیطی می توانند منابع مطالعات مختلف باشند از جمله: 1) تاثیرات آنها بر واکسیناسیونBCG. 2) خود به تنهایی میتوانند به عنوان یک واکسن جدید مورد مطالعه قرار گیرند. 3) میتوانند در تشخیص و مطالعات اپیدمیولوژیکی بیماریهای سل و جذام مد نظر قرار گیرند. 4) به عنوان ایمونوتراپی با استفاده از بعضی از گونه های آن مثل M. vaccae مورد استفاده قرار گیرد. بحث ما در مورد استفاده از M. vaccae در ایمونوتراپی سرطان می باشد و مطالعاتی که با استفاده از این مایکوباکتریوم و موفقیت هایی که در زمینه ی ایمونوتراپی در بیماران تحت درمان آدنوکارسینومای ریه به دست آمده است شرح داده می شود.