تعیین فراوانی عوامل باکتریال در عفونت ادراری و الگوی آنتی بیوتیکی در بیماران

سابقه و هدف: عفونت مجاری ادراری از شایع ترین بیماری های باکتریایی در انسان می باشد. مقاومت روز افزون باکتری ها به عوامل ضد میکروبی مشکل عمده در سراسر جهان می باشد. هدف از این مطالعه شناسایی عوامل باکتریال در عفونت های ادراری و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها می باشد. مواد و روش ها: مقاله حاضر مروری بوده که در تهیه آن از مطالعات کتابخانه ای و رجوع به مقالات و منابع فارسی و انگلیسی و استفاده از تحقیقات انجام شده در ایران پیرامون موضوع مرتبط به رهگیری شده است. یافته ها: میزان عفونت ادراری در کشور های در حال توسعه حداقل 250 میلیون نفر در سال تخمین زده شده است.شیوع این عفونت بر اساس سن و جنس متفاوت و به طور واضحی به دلایل تفاوت های آناتومیکی درزنان بیشتر از مردان است.اشرشیا کلای با (48.6%) کلبسیلا با (17.9%) و انتروباکتر با (17.1%) شایع ترین ارگانیسم های عامل عفونت ادراری بودند.بیشترین میزان مقاومت پاتوژن های ادراری نسبت به آمپی سیلین (64.15%) و تری متوپریم ،سولفومتوکسازول (62.67%) و کمترین میزان مقاومت مربوط به ایمی پنم (0.7%) و آمیکاسین (1.01%) بود. اشرشیا کلای به عنوان شایع ترین پاتوژن عفونت ادراری،بیشترین مقاومت را نسبت به آمپی سیلین (43.87%) و کمترین مقاومت را نسبت به نیترفورانتویین(3.62%)نشان داد. نتیجه گیری: در مواردی که به نتیجه کشت ادراری دسترسی نباشد و یا نمی توان منتظر جواب تست حساسیت آنتی بیوتیکی شد آنتی بیوتیک ها با کمترین میزان مقاومت میتواند بهترین انتخاب برای شروع درمان باشد.اکثر باکتری های جدا شده نسبت به آنتی بیوتیک های رایج از قبیل آمپی سیلین مقاومت بالایی را نشان داد.

کلیدواژه ها:

عفونت ادراری ، عفونت بیمارستانی ، آنتی بیوتیک ها