مطالعه ی آزمایشگاهی اثر آبشکن محافظ بر نرخ آبشستگی موضعی اطراف سری آبشکن ها

یکی از مهمترین معیارهای طراحی آبشکنها، پایداری آبشکن در مقابل اثرات جریان آب در اطراف آن است. آبشکن برای آن که بتواند کرانهی رودخانه را حفاظت نماید، باید بتواند در طول سالیان متمادی پایداری خود را حفظ نماید. یکی از اصلیترین عوامل ناپایداری آبشکن، موضوع فرسایش موضعی در اطراف و پای آبشکن است. در این مطالعه برای حفاظت از سری آبشکنهای نفوذناپذیر با طول مساوی، استفاده از شمعهای قربانی در بالادست پیشنهاد شده است. حداکثر عمق فرسایش موضعی برای آبشکنهای نفوذناپذیر با شرایط آزمایشگاهی تعیین شده و در دو حالت بدون آبشکن محافظ و با آبشکن محافظ در پنج فاصله مختلف L, 1.5L, 2L, 2.5L, 3L از اولین آبشکن از سری آبشکنهای نفوذناپذیر با طول مساوی، تعیین و مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج نشان میدهد که استفاده از آبشکن محافظ نفوذپذیر تاثیر قابل توجهی در کاهش ماکزیمم عمق آبشستگی به میزان %45 و همچنین عرض حفره آبشستگی به میزان %33 برای اولین آبشکن از سری آبشکنهای با طول مساوی را دارد.

کلیدواژه ها:

آبشکن ، آبشستگی موضعی ، گروه آبشکن ، آبشکن محافظ