سقوط در جمعیت سالمندان اهمیت فیزیوتراپی در پیشگیری از

سقوط در افراد مسن یکی از مسایل مهم در سیستم سلامت کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته است. با افزایش میانگین سنی در جمعیت های مختلف و افزایش سالمندان، میزان افتادن و اثرات ناشی از آن روز به روز در حال افزایش است. انواع اختلالات در سیستم های حرکتی، بینایی، شنوایی و حس عمقی ناشی از پروسه افزایش سن در نهایت می توانند سبب افزایش ریسک افتادن در سالمندان شوند.آسیب های ناشی از افتادن سبب افزایش میزان مرگ و میر، وابستگی به مراقت کنندگان و ناتوانی های طولانی مدت شوند که در نهایت موجب کاهش کیفیت زندگی و افزایش هزینه های درمانی می گردد. در گذشته نقش فیزیوتراپی در کمک به بیماران سالمند بعد از رخ دادن آسیب های ناشی از افتادن مثل شکستگی فمور ،آسیب های بافت نرم، پنومونی و ... خلاصه می شد. هرچند که در این موقعیت ها نقش فیزیوتراپی به اثبات رسیده است ولی مطالعات اخیر نشان می دهند که تمرینات گروهی و فردی با بهبود قدرت عضلانی، تعادل و هماهنگی در افراد مسن می توانند سبب پیشگیری از افتادن شوند شوند. همچنین این تمرینات می توانند بصورت موثری روی فعالیت های شناختی افراد سالمند نیز اثر مثبت داشته باشند. بخصوص تجویز این تمرینات در افرادی که در ریسک بالاتری برای افتادن هستند، اثرات به مراتب معنی دارتر و سودمندتری خواهد داشت. همچنین ترس از سقوط که یکی از عوامل مهم در کاهش سطح فعالیت سالمندان می باشد نیز با این تمرینات کاهش می یابد. هنوز هم مطالعات بیشتری باید صورت پذیرد تا اثرات انواع مختلف تمرین را در پیشگیری از افتادن بررسی نمایند. اما آنچه مشخص است این موضوع می باشد که فیزیوتراپیست ها با کاهش ریسک و تعداد افتادن در افراد سالمند با بهبود عملکرد فیزیکی، تعادل و قدرت باعث کاهش هزینه های درمانی ناشی از این حوادث بر سالمند خواهند شد. از این رو لازم است که فیزیوتراپیست ها نقش مهم تر و حیاتی تری را در برنامه های غربالگری ، ارزیابی و درمان در تیم مراقبت از سالمندان برعهده داشته باشند

کلیدواژه ها:

فیزیوتراپی ، سقوط ، سالمندان