بررسی تاثیر داروی ریتوکسی ماب در درمان بیماران آرتریت روماتوییدمقاوم به درمان های معمول

سابقه و هدف: آرتریت روماتویید (RA) یک بیماری التهابی، خودایمن و پیشرونده است که با تخریب و دفورمیتی مفاصل و سایر علایم سیستمیک مانند: خستگی صبحگاهی، واسکولیت و سندرم شوگرن همراه است که عوارض ناتوان کننده ای برای بیمار خواهد داشت. ریتوکسی ماب، یک آنتی بادی مونوکلونال است که به طور اختصاصی سلول های (CD20+)B دارای فاکتور RA را مورد هدف قرار می دهد. با توجه به اساس ایمونولوژیک بیماری و وجود موارد RA مقاوم به درمانهای معمول بر آن شدیم تا با انجام مطالعه ای بیشتر اثربخشی و عوارض این دارو را در بیماران ایرانی بررسی کنیم. مواد و روش ها : در این تحقیق تعداد10 بیمار RA که مقاوم شناخته شده و حداقل1 سال از بیماری آنها گذشته باشد به مدت24 هفته تحت درمان با ریتوکسی ماب قرار گرفتند. معیار های ورود شامل موارد زیر بوده است: 1. RF مثبت، طبق معیار های تشخیصی ACR 2 .سن کم تر از50 سال 3.عدم بیماری زمینه ای شامل CHF ونارسایی کبدی4. مفاصل دردناک و متورم 6≤ عدد 30/5 ESR ≥.6 . عدم حاملگی و شیردهی 7.عدم وجود عفونت یا بدخیمی فعال 8.استفاده از3 داروی DMARD با دوز کافی قبل از ورود به مطالعه (شامل متوترکسات 10-25mg/ week) به مدت 3 ماه که موثر نبوده باشد. همه ی بیماران قبل از ورود به مطالعه از نظر هپاتیت B و C و همچنین سل با انجام PPD و گراقی قفسه سینه بررسی شدند. قبل از تزریق ریتوکسی ماب در نوبت اول و دوم ( با دوز 500mg ) ،12هفته بعد از تزریق اول و12 هفته بعد از تزریق دوم در 4مقطع زمانی پرسشنامه های ذیل پرشد : خشکی صبحگاهی، تعداد مفاصل متورم و دردناک بر اساس اندکس RITCHI ، میزان ارزیابی عملکرد توسط بیماران(PAPF ) بر اساس معیار HAQ Score و میزان ارزیابی درد توسط بیماران (PGAP). همچنین تست های عملکرد کبدی LFT و اندکس های خونی انجام شده است و داده ها با تست Wilcoxon Signed Ranks آنالیز شدند. یافته ها: بعد 24 هفته درمان با ریتوکسی ماب تعداد مفاصل متورم و دردناک بر اساس اندکس RITCHI به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت (0/024= (P Value) همین طور (P Value=)PAPF)؛ خشکی صبحگاهی(P value:0/01)، تورم و تندرنس مفصلی (P Value:0/03) کاهش معنی داری را نشان داده اند. اما کاهش PGAP از نظرآماری معنی دار نبوده است ( 0/12= p) در مطالعه ی ما تجویز ریتوکسی ماب موجب اختلال تست های عملکرد کبدی و در نتیجه افزایش آنزیم های آن نشده است. همچنین اندکس های خونی بعد درمان نسبت به قبل آن، تغییر معنی داری نکرده است.هموگلوبین ( 0/01= p) ، پلاکت ( 0/5= p) و WBC ( 0/6=p) نتیجه گیری: با توجه به داده های به دست آمده به نظر میرسد باتوجه به اثر آنتی CD20 ریتوکسی ماب این دارو می تواند در کنترل RA های مقاوم به درمان های مرسوم، موثر گردد و بدون عوارض خونی وکبدی حاد ،به خوبی تحمل شود. البته کماکان انجام مطالعات بیشتری در این زمینه ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

ریتوکسی ماب ، آرتریت روماتویید ، مقاوم به درمان