فراوانی آتروفی مزمن معده در بین 11543 نمونه اندوسکوپی از سال 92 الی 96 در شهر مشهد

سابقه و هدف: سرطان معده (GC) چهارمین سرطان شایع و دومین عامل مرگ در بین سرطان هاست. اگرچه شیوع (GC) در سال های اخیر کاهش یافته است اما همچنان در شمال و شمال غرب ایران شیوع بالایی دارد. نوع روده ای سرطان معده معمولا در افرادی با آتروفی مزمن معده رخ می دهد و آتروفی مزمن معده به عنوان یک عامل پیش بدخیم GC محسوب می شود. با این وجود در کشور ما داده های اپیدمیولوژیک چندانی در این حیطه وجود ندارد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی فراوانی آتروفی مزمن معده در نمونه های پاتولوژی آندوسکوپی در شهر مشهد صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی تحلیلی که در آزمایشگاه مرکزی گوارش مشهد انجام گرفت، تمامی گزارشات اندوسکوپی های انجام شده از سال 92 الی 96 بررسی شدند. گزارشاتی که ناقص و مبهم بودند از مطالعه خارج شدند و درنهایت مجموعا 11543 بیمار وارد مطالعه شدند. فراوانی آتروفی مزمن معده و داده های دموگرافیک به ثبت رسیده با نرم افزار SPSS v.16 و با تست های Independent T-test وChi-square آنالیز شدند (p<0/05). یافته ها: از بین 11543 بیمار، 47.3% مرد و 52.7% زن بودند. فراوانی آتروفی مزمن معده 5.7% بدست آمد. فراوانی در آقایان 6% و در خانم ها 5% محاسبه شد. تست Chi-square تفاوت معناداری را بین شیوع در مردان و زنان نشان داد (0/001=p). محدوده سنی بیماران از 5 تا 90 سال متغیر بود و میانگین سنی بیماران 15.09_+58.65 بود. تست تی مستقل رابطه معناداری را بین شیوع آتروفی مزمن معده و ناحیه درگیر نشان داد(0/001 =p). بیشترین ناحیه درگیر آنتروم بود. شیوع آتروفی در بین افرادی که مبتلا به عفونت با هلیکوباکترپیلوری بودند بیشتر بود (0/001 =p). نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع آتروفی مزمن معده پایین تر از مطالعه متاآنالیز مشابه بود. همانند بسیاری از مطالعات فراوانی آتروفی مزمن معده با سن و جنس ارتباط دارد. ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری میتواند احتمال ابتلای بیمار به آتروفی مزمن معده و پیشرفت آن به سمت GC را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

آتروفی مزمن معده ، هلیکوباکترپیلوری ، سرطان معده