بررسی اثربخشی آموزش روانی معنایابی مبتنی بر آموزه های قرآن بر میزان تابآوری و تغییر نگرش های ناکارآمد دختران دبیرستانی

یکی از مسایل و معضلات موجود در ایجاد هدفمندی در زندگی که در سال های اخیر مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت وروانشناسان قرار گرفته است، پدیده معناجویی در زندگی است. معناجویی در زندگی به عنوان قدرت رشد، تمایل و تلاشافراد برای ایجاد یا تکمیل درک آنها از معنا، اهمیت و هدف در زندگی آنقدر مهم است که اختلال در آن، آشفتگی روان-شناختی را به همراه دارد. انسانها به واسطه اراده برای یافتن معنا در زندگی که یک انگیزه ذاتی است، برانگیخته می شوند وانگیزه و تمایل برای جستجوی معنا در واکنش به رویدادهای آزار دهنده زندگی بیشتر می باشد (فرانکل، 1965؛ به نقل ازحسین نژاد و همکاران). بر اساس نتایج بدست آمده از تحلیل محتوای مضمونی قرآن، قرآن کریم تفاسیر و معنابخشی هایسالم و سازندهای از حوادث و رویدادهای منفی زندگی به انسان ارایه نموده که میتواند منجر به اصلاح توجه، شناخت وواکنش های هیجانی و رفتاری افراد به حوادث ناخوشایند و ناپسند زندگی گردد. این موارد شامل پنج معنای فهم پیامد رفتارهای نادرست خود ، آزمون الهی ، حکمت خیرخواهانه الهی ، ایجاد استعداد و توانمندی برای مسیولیت و جایگاه های بالاتر و زمینه توبه و بازگشت فرد بسوی خداوند متعال می باشد (شمسایی و همکاران، 1390).