خانواده مداری در آموزه های دینی و طرح الگویی در معماری معاصر

زندگی تنها گذر زمان نیست ، زندگی تنها داشتن سرپناه نیست، خانه تنها بستری برای استراحت،تماشای تلویزیون و یا داشتن کمد و غیره نیست،زندگی تپش حیات آدمی در خانه و خانه بستری برای اعتلای روح و رشد و تعالی است، خانه باید مکانی برای تاثیر پذیری و تاثیر گذاری بر فرهنگ باشد و این اصل را باید در نهاد خود به نسل های دیگر بیاموزاند تا بقای این امر ممکن باشد وجود مسکن هایی با حضور نسلهای مختلف در کنار هم شاید بتواند به این روابط توجه خاصی را مبذول کرده و اساس و پایه ی تداوم فاکتورهای هویتی و فرهنگی –اجتماعی در شکل و معنای مسکن فردا باشد.لذا در دورانی که نیاز به بازنگری بنیادین در مفاهیم و معانی مرتبط با معماری احساس می شود رجوع به قرآن کریم به عنوان چراغ راهنمایی برای چگونه زیستن، در کنار مصادیق سنتی مسکن که ترجمانی از دین و آموزه های قدسی در قالب کالبدهای مادی هستند، می تواند راه را به سوی فهم درست و اصلاح روش ساخت مسکن امروز بگشاید.دین جامع اسلام با رهنمودهای الهی و برخاسته از جهان بینی توحیدی، اصول اساسی را برای زندگانی برگرفته از صفات مطلق الهی و طراحی مسکن اسلامی ارایه میدهد . که یکی از این اصول خانواده مداری است.در این نوشتار از روش توصیفی - تحلیلی استفاده گردیده ،در ابتدا پس از روشن ساختن مفهوم خانواده و اشاره به آیات مربوط به آن که به خانواده گسترده و روابط مستحکم خانواده اشاره میکند.و خانواده هسته ای در جامعه امروز را نهی میکند .و در نهایت به ارایه ی راهکارها و اصولی برای بازسازی این مفهوم در معماری معاصر ایران می پردازد.

کلیدواژه ها:

قرآن مجید ، ، خانواده مداری ، خانواده گسترده ، روابط مستحکم خانواده ، معماری معاصر