بررسی راهکارهای اقلیمی معماری سنتی در اقلیم گرم و خشک ایران با تاکید بر استطاعت پذیری (نمونه موردی: خانه امینیان کرمان)

از دیرباز در معماری، توجه به اقلیم، جزیی از معماری سنتی بوده است. معماری اقلیمی با توجه به خصوصیات اقلیم هر منطقه شکل می گیرد تا با راهکارهایی جهت تامین آسایش ساکنین گامی بلند بردارد و در مصرف انرژی که یکی از ضروریات زندگی امروزی است، به طرز چشمگیری صرفه جویی شود. مسکن قابل استطاعت از نقطه نظر برنامه ریزی مسکن، بیشتر به خانه های قابل سکونت با امکانات مناسب و استفاده از ابزار با کیفیت محلی تاکید می کند، همچنین مفهوم مسکن قابل استطاعت یکی از ابزارهای توسعه پایدار است. به همین دلیل معماری اقلیمی را می توان معماری استطاعت پذیر نامید. هدف اصلی این مقاله بررسی راهکارهای طراحی معماری به کار رفته در معماری سنتی اقلیم گرم و خشک و بررسی تاثیر آن بر افزایش استطاعت پذیری مسکن می باشد. روش تحقیق مورد استفاده از نوع راهبردهای ترکیبی (تحلیل محتوا متن، توصیفی از نوع نمونه موردی) می باشد، که ابتدا منابع معتبر مطالعه و سپس خانه امینیان با توجه به راهکارهای اقلیمی بررسی می شود. راهکارهای طراحی اقلیمی در این عصر می تواند جهت کمتر شدن استفاده از انرژی های تجدیدناپذیر و کاهش آلودگی های محیط زیست و همچنین کاهش مصرف انرژی در مسکن و استطاعت پذیری مسکن کمک قابل ملاحظه ای کند. این راهکارها شامل: جهت گیری مناسب ساختمان، فرم و بام متناسب با اقلیم، استفاده از مصالح بومی، درونگرایی و حیاط مرکزی، تهویه طبیعی، استفاده از حوض و گیاه در حیاط، انعطاف پذیری، احداث زیرزمین و ... می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری اقلیمی ، اقلیم گرم و خشک ، استطاعت پذیری