عملکرد بلندمدت نفوذ یون کلرید در بتن حاوی پوزولان متاکایولن در شرایط جزر و مدی خلیج فارس

نفوذ یون کلرید در سازه های بتنی مسلح در محیط های دریایی، یکی از عوامل شروع خوردگی و شروع تخریب آن می باشد. یون کلرید با تخریب لایه محافظ روی میلگرد داخل بتن، منجر به شروع خوردگی فولاد در بتن می شود. برای بهبود دوام و شرایط بهره برداری از سازه های بتنی مسلح در شرایط مهاجم با دما، رطوبت و غلظت زیاد یون کلرید محیط مانند خلیج فارس، استفاده از انواع پوزولان توسط محققان مختلفی پیشنهاد شده است.در این تحقیق، انتشار یون کلرید و مقاومت فشاری بتن حاوی پوزولان متاکایولن با درصد جایگزینی 5، 10 و 15 درصد و نسبت آب به سیمان 40/0 و همچنین بتن بدون پوزولان و با نسبت آب به سیمان 35/0، 40/0، 45/0 و 50/0 بررسی شده است. همه بتن ها در دو شرایط آزمایشگاهی و شرایط جزر و مدی در سایت تحقیقاتی دانشگاه تهران واقع در جزیره قشم قرار گرفتند. آزمونه های آزمایشگاهی پس از 3 ماه در معرض آب نمک طبق روش استاندارد، و آزمونه های در محل پس از 3، 9، 27 و 50 ماه در شرایط رویارویی جزر و مدی سایت تحقیقاتی مورد آزمایش نفوذ یون کلرید قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که استفاده از متاکایولن علاوه بر افزایش مقاومت فشاری، به شدت نفوذناپذیری بتن در برابر یون کلرید را بهبود می دهد. بنظر می رسد استفاده از 10 تا 15 درصد متاکایولن حالت بهینه مصرف این پوزولان چه از لحاظ مقاومتی و چه از نظر نفوذ یون کلرید می باشد. در طولانی مدت نیز، ضریب انتشار و غلظت یون کلرید سطحی طرح های مختلف اختلاف بسیار کمتری با یکدیگر پیدا کرده اند ولی باز هم طرح های حاوی متاکایولن دارای ضریب انتشار کمتر و غلظت یون کلرید سطحی بیشتری هستند.

کلیدواژه ها:

ضریب انتشار یون کلرید ، غلظت کلرید سطحی ، دوام بتن در محیط دریایی خلیج فارس ، ناحیه جزر و مدی ، پوزولان متاکایولن