نقش عاملیت های قدرت در خروج نیروهای شوروی از ایران

یکی از موضوعات مورد توجه در هر کشوری، شدت و کیفیت اثربخشی قدرت آن در برخورد با مسایل داخلی، منطقه ای و بین المللی است که با توجه به تاثیرگذاری عاملیت های قدرت آن کشور، امکان نقش آفرینی در زمینه تغییر و تحول شرایط موجود وجود خواهد داشت. در این رابطه، مسیله حیاتی عدم خروج قوای شوروی از خاک ایران بعد از اشغال کشور، یکی از موضوعات بحران آفرین در صحنه بین الملی بود که نقش و تاثیرگذاری عاملیت های قدرت در آن واضح و روشن است. هدف مقاله این است تا با بررسی وضعیت کشور بعد از جنگ جهانی به این سوال پاسخ دهدکه چگونه عاملیت های قدرت باعث خروج قوای شوروی خاک ایران شدند در این رابطه با تاکید بر روش توصیفی – تحلیلی می توان به نقش چهار عاملیت قدرت؛ دیپلماسی عقلانی قوام، اولتیماتوم ترومن رییس جمهور آمریکا، تغییر سیاست های عمومی شوروی و بازیگری سازمان ملل اشاره کرد. فرضیه مقاله این است که به جهت همسویی و وجود پاره ای از منافع استراتژیک منطقه ای و جهانی در کانون توجه عاملیت های چهارگانه قدرت، شرایط برای پایان یافتن موضوع فراهم گردید.

کلیدواژه ها:

قدرت ، عاملیت های قدرت ، اشغال ایران ، شوروی ، آذربایجان