بررسی ضرورت تغییر سبک در معماری معاصر ایران

آنچه که سالیان متمادی موضوع بحث نظریه پردازان و صاحب نظران معماری معاصر ایران بوده است،عمدتا یا بررسی سیر تحولات ادوار گذشته ومقایسه آن با گرایشهای فکری دنیای غرب است یا تعریف و تمجید از معماری سنتی و عناصر و مفاهیم فراموش شده مرتبط با آن. به ندرت میتوان مطلبی درباب احوال معماری فعلی وجایگاه فکری معماران امروزی و کم وکیف آنچه تولید می کنند مشاهده کرد. اگرچه پرداختن به ارزش های از دست رفته و تلاش برای احیای مجددآن وهمچنین کنکاش در احوال و اقوال نسلهای پیشین میتواند چراغ راه آینده باشد ، ولیکن بی توجهی به شرایط نامطلوب فعلی و چشم پوشی از ضرورت بازنگری و ارزیابی کیفی و بی تعارف معماری امروزی ، علی الخصوص مسیله سکونت، پیامدی جزء نابسامانی و اضمحلال آینده معماری معاصر در پی نخواهد داشت. این تحقیق فی الواقع اقرار هدفمند یک معمار به ناکارامدی محصولی است که خود تولید می کند. وسعی دارد که با اشاره به شواهد وقراین مطالعه شده ، دلایل این ناکارمدی را در جهت اصلاح آن شرح دهد.به همین منظور بنا به ضرورت مسیله، ابتدا نظری گذرا به سیر تحولات گرایشهای معماری صد سال گذشته ایران میشود سپس به بررسی و اثبات موارد ذیل می پردازد. 1. بلاتکلیفی مسیله سبک در معماری معاصر ایران(توقف صد ساله میان سنت گرایی و تجدد) 2. تعارض ساختار کالبدی معماری مسکونی(تعریف فضاها) با نگرش تغیر یافته جامعه امروزی 3. ضرورت ایجاد تغییرواهمیت تدوین یک فرآیند کارآمدومردم وار در معماری معاصر، برای پاسخ دهی به نیازها ، تفکرات و الگوهای ارزشی و رفتاری جامعه مصرف کنندگان معماری. درپایان با شاره تمثیلی به بعضی از راهکارهای برون رفت از این وضعیت، ضمن جلب توجه معماران و صاحبنظران به اهمیت موضوع،نیاز جامعه امروز به تغیر سبک در معماری را خاطر نشان میسازد