نمودهای بارز طراحی مراکز معماری بر اساس مولفه های روانشناسی محیطی

انسان به واسطه انسان بودن، نیازمند آفرینش است؛ نیازمند کشف رموز طبیعت و دست یابی به مفاهیمی است که آفرینش او و خلقت جهان را معنی کند، گویا که در هر خلقتی از جانب وی، به خلقت خویش نزدیک تر و آگاه تر می شود؛ آگاهی به جانب همه شناخته ها و ناشناخته های هستی که در تب و تابی بسیار من درونی هر شخصی را به خود می خوانند. امروزه به دلیل عدم وجود مکان هایی برای تجمع و گردهمایی معماران و برگزاری مراسم ها و کنفرانس ها و مسابقات و نمایشگاه هایی در رابطه با این رشته، و همچنین تبادل اطلاعات و وجود اتاق فکر حرفه ای در این هنر اثرگذار بر جامعه، برآن شدیم تا پژوهشی در این راستا انجام بدهیم. با توجه به گسترده بودن این رشته و تعداد کسانی که تحت عنوان معمار و شهرساز در این حیطه مشغول به فعالیت اند، لزوما بایستی مکانی مناسب و در خور این حرفه در هر شهری وجود داشته باشد تا این افراد بتوانند در کنفرانس ها و برنامه هایی که متناسب با این رشته برگزار می شود، حضور به هم رسانند و همچنین آثار و تجربیات پژوهشی و اجرایی و هنرهایشان را در این مکان به نمایش عموم گذارند تا مردم و علاقه مندان به این حرفه بتوانند از این هنرها و فعالیت ها بهره مند شوند. همچنین با توجه به رویکرد علم تجربی روانشناسی محیط و بحث فضا در معماری می توانیم فضایی مجذوب برای تعاملات اجتماعی، فضاهای اجتماع پذیر، و تاثیر بر روی سلامت روحی و روانی افراد را ایجاد نماییم. امیدواریم با پژوهش و ایجاد چنین مکان هایی، بتوان سطح علم و هنر و فرهنگ معماری، معماران و مردم را بالا برده و برای هنرمند و هنرش که آن را عرضه می کند، ارزش و احترام قایل شده و جلوه این خلاقیت و فعالیت را در نهایت، در معماری و معماری شهری خود نظاره گر بشویم.

کلیدواژه ها:

معماری ، آفرینش ، مکان ، فضا ، روانشناسی محیط ، فرهنگ