نقش خط کوفی و سیر تحول آن در فضای شهری مدرن

اختراع خط کوفی به عنوان بازتابی شگرف از ثبت و ضبط افکار و اندیشه جوامع متمدن بشری است که در اجتماع ابتدایی با سیستم ساده و به دور از هر گونه روابط پیچیده اقتصادی نیاز به آن احساس نمی شود.خط کوفی در قالب کتیبه ها،به معماری هویت جدیدی بخشید وتبدیل به یک عنصر حیاتی در فضاهای مذهبی شد.این تحقیق در پی بررسی کارکرد خط کوفی بنایی و تاثیر آن در دیوارنگاری شهری است.این خط تقریبا تا قرن پنجم بطور مداوم در همه هنرها مورد استفاده قرار گرفت اما بعد از آن با ظهور اقلام سته ورواج خط نسخ،استفاده از خط کوفی محدود به معماری شد.در همه این ادوار،رسم الخط مشخصی برای آموزش کوفی وجود نداشت،لذا هنرمندان، کاتبان وکتیبه نویسان بنا به ذوق فردی اشان این خط را می نوشتند،این امر موجب پدید آمدن نمونه ها و شیوه های مختلفی در خط کوفی گردید.کتیبه های باقی مانده از این دوران؛ قابلیت،پختگی وتنوع خطوط مختلف کوفی در معماری ایران را نشان می دهند. هدف اصلی از این پژوهش بررسی جایگاه خط کوفی در تزیین بنا بطور خاص دیوارنگاری شهری بعنوان یک خط با پیشینه کهن و تاثیرگذار در معرفی هنر اسلامی و ایرانی است.هنردیوارنگاری در زیباسازی و فرهنگ محیط های شهری یک ضرورت است. از این رو اهمیت دارد معیارها و اصولی که برای کاربرد این شاخهی هنری در فضا های شهری امروز ایران به نظر لازم میآید، تبیین و راهکار مناسبی در این باره شناخته و ارایه شود. روش تحقیق بنیادی است .روش گردآوری مطالب استفاده از تحقیقات مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است. روش تجزیه و تحلیل داده ها کیفی است. نتایج این پژوهش میتواند کاربردی باشد.در این پژوهش به بررسی اهمیت خط کوفی وتاثیر خط در بکارگیری زیباسازی دیوارنگارها می باشد.

کلیدواژه ها:

خط کوفی بنایی ، دیوارنگاره ها ، کتیبه ها ، زیباسازی