ارزیابی و تعیین محلات واجد الویت بازآفرینی دربافت فرسوده شهری با بهره گیری از مدلهای تحلیلی(نمونه موردی:بافت فرسوده ارومیه)

بافت های فرسوده بخش قابل توجهی از پهنه بسیاری از شهرهای کشورمان را تشکیل می دهند که به دلیل معضلات خاص خود از گستره حیات شهری خارج شده و به بخش های مسیله دار شهرها تبدیل شده اند. این بافت ها علاوه بر مسایل و مشکلات کالبدی ، ابعاد و کیفیات اجتماعی ، اقتصادی ،فرهنگی و فضاهای شهری را نیز دچار تنزل کرده ، حضور انسان در فضاهای شهری را با معضل روبرو و یا مختل می سازند. شناسایی این مناطق شهری و الویت بندی پهنه های مداخله به منظور ارتقای کیفیت فضاهای شهری در این بافت ها ضروری است .مقاله حاضر با هدف ارزیابی و الویت بندی پهنه های مداخله در بافت فرسوده شهر ارومیه با روش توصیفی – تحلیلی و پیمایشی صورت گرفته است .که بدین منظور با بهره گیری ازمدل های تصمیم گیری چند شاخصه از جمله تکنیک topsis وضعیت محلات مذکور به لحاظ شاخص های ناکارآمدی بافت های شهری مصوب ستاد ملی بازآفرینی ارزیابی گردیده است . نتایج تحقیق گویای این است که در محدوده بافت قدیم بلوک شماره 7 (دوشابچی خانا و محله رشیدلر کوچه سی)، و در بافت میانی بلوک شماره 8 (علی آباد و حسین آباد) و در نهایت در بافت بیرونی محله اسلام آباد1 (کشتارگاه ) در الویت مطالعه و بررسی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

الویت بندی ، بافت فرسوده ، مدل تحلیلی ، شهر ارومیه