استفاده از مصالح بومی و راهکارهای جدید با رویکردمعماری پایدار مورد مطالعاتی (بناهای کیسه خاکی)

آنچه که معماری بومی ایرانی را پایدار می سازد، توان پاسخگویی آن به نیازهای گوناگون بشری در طول تاریخ بوده و سازگاری با اقلیم به عنوان یکی از اصلی ترین وجوه پایداری، که در اکثر این فضاهای معماری مشاهده می شود. بحران انرژی در ده ی هفتاد میلادی و در ادامه ی آن، مشکلات زیست محیطی بر بسیاری از فعالیت های انسانی، سایه افکند و باعث شده حوزه ی طراحی معماری به عنوان یکی از عوامل موثر در مصرف بالای انرژی با چالشی سخت مواجه گردد. ازاین رو، مسیله ی حفظ محیط زیست، نیاز نسل های آینده و بهره گیری از انرژی های رایگان، مفهوم جدیدی را با عنوان پایداری در همه-ی علوم، وارد نمود.بر اساس مطالعات صورت گرفته، اصول معماری پایدار در بسیاری از بناهای بومی و سنتی کشورمان، به طور نسبی رعایت شده است. نوشتار حاضر بر آن است تا با اهدافی چون، معرفی معماری بومی و ویژگی های آن، شناسایی مصالح بوم آوردی همچون خاک بعنوان یکی از ارزان ترین و اقلیمی ترین مصالح موجود در این سرزمین، به ارایه روشهای نوینی چون استفاده از تکنیک ابرخشت و ایجاد بناهای کیسه خاکی با بهره گیری از شیوه های ساخت و مصالح بومی بپردازد. این روش که توسط معمار ایرانی نادر خلیلی با الهام از معماری بومی خشتی ایرانی ابداع شده است، پاسخگوی شرایط زیست محیطی در اقلیمهای گوناگونی در جهان بوده است. روش تحقیق اتخاذ شده در این پژوهش با توجه به ماهیت بحث به صورت توصیفی- تحلیلی بوده و بر پایه مطالعات کتابخانه ای شکل گرفته است.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، پایداری ، بناهای کیسه خاکی ، معماری بومی