بررسی تعاملات اجتماعی تاثیر گذار در توسعه پایداری بافت های تاریخی

بافت تاریخی شهر در تمامی جوامع طی روند رشد و توسعه شهری درگیر مسایل و مشکلات کالبدی، اجتماعی و اقتصادی قرار می گیرد. بافت های تاریخی فرهنگی به عنوان هسته اولیه شکل گیری شهرها دارای قابلیت های زیادی هستند که عدم توجه به آنها موجب آسیب های جبران ناپذیر و اتلاف سرمایه های فرهنگی می شود، به این ترتیب بافت درونی شهر به فراموشی سپرده شده و دچار فرسودگی، زوال و رکود می گردد. راهکار مناسب توجه به توسعه ی اجتماعات محلی پایدار و فضای اجتماعی و فرهنگی می باشد، که به فضای کالبدی محله روح و جان می بخشد. هدف پژوهش دستیابی به پایداری از طریق احیای نقش اجتماع محله و حل مشکلات و مسایل محلی آن از طریق مشارکت اجتماعی ساکنین می باشد. در این پژوهش نخست مباحث نظری و تجربی مرتبط با موضوع بررسی و معیارها و شاخص های پایداری اجتماعات محلی استخراج می شود و سپس به شناسایی مشکلات و پتانسیل های این محله جهت تحقق یک اجتماع محلی پایدار خواهد پرداخت که سبب بازگشت حیات مجدد به بافت تاریخی می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ظرفیت توسعه پایداری اجتماعی در بافت تاریخی شهر می باشد که به کارگیری اصول توسعه در این راستا باعث بهبود کیفیت تاریخی و بازگشت مجدد حیات و ایجاد سرزندگی در آن خواهد شد. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت موضوع از گونه ی استدلال منطقی است؛ لذا درانجام این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از تکنیک هایی مثل مدارک در بستر مطالعات کتابخانه ای، استفاده شده است. نتایج تحقیق حاضر بر این مهم استوار است که راز پایداری و ماندگاری عناصر توجه به توانایی جذب مخاطب و پایداری اجتماعی در بافت های تاریخی شهرهای مرکزی دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، پایدار ، تعاملات اجتماعی ، بافت تاریخی