تاثیر بتن های با کارآیی بالا (UHPC) بر مقاومت جانبی و تغییر شکل سازه ها در حالت خطی

بتن های با کارآیی بالا (Ultra High Performance Concrete) که از آن ها با عنوان بتن UHPC یاد می شود، بتن هایی هستند با نسبت آب به سیمان پایین که در ترکیب آن ها علاوه بر مواد اصلی بتن افزودنی هایی همچون دوده سیلیسی و الیاف فولادی نیز دیده می شود. این بتن ها در مقایسه با بتن های معمولی دارای مقاومت فشاری فوق العاده بالاتری می باشند که استفاده از این بتن ها را مورد توجه قرار داده است. در کنار این ویژگی، بتن UHPC دارای خواص مکانیکی فوق العاده دیگری همچون کارآیی بالا، رفتار کششی مناسب تر، شکل پذیری ایده آل و.. می باشد. بالا بودن مقاومت فشاری این بتن ها در کنار شکل پذیری مناسب می تواند این ماده را جایگزین بسیار مناسبی برای بتن های معمولی خصوصا در سازه های با اهمیت بالاتر یا بلندمرتبه قرار دهد. در این مقاله سعی بر آن است تا با ارایه یک درصد اختلاط مناسب و استفاده از این بتن در یک سازه بلند مرتبه تاثیر آن را با مقایسه همین سازه در حالت استفاده از بتن معمولی مشاهده کنیم و تغییر شکل کلی سازه و همچنین نتایج آنالیز و طراحی سازه را با همدیگر مقایسه کرده و به یک درصد مشخصی از بهبود کیفیت سازه های ساخته شده با بتن UHPC برسیم. لازم به ذکر است آنالیز و طراحی سازه با کمک نرم افزار ETABS در حالت خطی و برای یک سازه 6 طبقه و با ترکیب بار آیین نامه بتن ایران (آبا) انجام می گیرد و در آخر نتایج با یکدیگر مقایسه می شوند.

کلیدواژه ها:

بتن UHPC ، مقاومت فشاری ، تغییر شکل جانبی ، ETABS