بررسی مقابر دوره سلجوقی (نمونه موردی مقبره سه گنبد ارومیه )

در قرآن آیات مشخصی برای تدفین ذکر شده و دفن کردن مرده در خاک به عنوان یکی از اصول مهم شریعت مورد تاکید قرار گرفته است از سوی دیگر برجسته کردن قبور و ساختن بنا بر روی آن نه تنها توصیه نشده بلکه بنظر می رسد در بسیاری از مذاهب اسلامی نهی شده است .ساختن مقابر حداقل پس از سده دوم هجری در ایران رواج پیدا کرد و مفهوم مردگان با شان بالای مذهبی در قالب ساختن مقابر باشکوه بر سر گوراولیای مذهبی و گاه شاهان رایج گردید. مقبره های امروزی بیشتر به صورت یک نماد دیدیه می شوند .اما اماکن زیارتی به صورت یک مجوعه وسیع است که سر پناهی برای زواران گفته می شود .احداث مقابر در دوره سلجوقیان به عنوان یک بنای مذهبی، مانند سایر ادوار پیشین اسلامی و قبل از اسلام از اهمیت خاصی برخوردار بوده و مقابر وبناهای مذهبی متعددی در حوزه حکومت سلاجقه بنا گردید که امروزه نمایانگر قسمتی از هنر باشکوه آن دوره است. مقابرسلجوقی با پلانهای متنوعی ساخته شده اند و اغلب با آجرکاری، کاشیکاری و گچبری تزیین گردیده اند.این تحقیق با روش تحلیلی- توصیفی با توجه به اسناد کتابخانه ای ابتدا به بررسی مقابر این دوره وسپس به صورت مبسوط به معرفی بنای سه گنبد ارومیه میپردازد.

کلیدواژه ها:

آرامگاه ، تدفین ، سلجوقیان ، مقبره