سبکهای غالب یادگیری ادراکی یادگیرندگان زبان فارسی در محیط زبان دوم

پژوهش حاضر به بررسی سبک های یادگیری فارسی آموزان غیر ایرانی در کشور ایران، به عنوان محیط زبان دوم می پردازد. هدف نخست، یافتن سبک های غالب یادگیری ادراکی آنان است. هدف های بعدی، بررسی و آگاهی از ارتباط میان زبان عربی زبانان و غیر عربی زبانان)، ملیت در دو حوزه آسیا و اروپا، مقطع تحصیلی (داشتن یا نداشتن تحصیلات دانشگاهی) و جنسیت فارسی آموزان با سبک های غالب یادگیری ادراکی است. آزمودنی های این پژوهش 131 زبان آموز دختر و پسر غیر ایرانی هستند که به طور تصادفی از کلاس های مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) انتخاب شدند. نتایج با کمک پرسشنامه سبک های غالب یادگیری رید (1987) نشان می دهد که بیشترین فراوانی اولویت دهی سبک های یادگیری مربوط به اولویت اصلی در سبک های بساوشی، شنیداری و جنبشی و اولویت فرعی در سبک های دیداری، گروهی و انفرادی است. اما دیگر یافته ها حاکی از آن است که میانگین نمرات در دو سبک یادگیری شنیداری و گروهی در میان زبان آموزان اروپایی به طور معناداری کمتر از زبان آموزان آسیایی است. در سبک یادگیری جنبشی، میانگین نمرات در گروه غیر عربی زبانان به طور معناداری بیشتر از عرب زبانان است. سایر نتایج، اختلاف آماری معناداری میان نمرات سبکهای مختلف یادگیری در دو گروه زنان و مردان را نشان نمی دهد.

کلیدواژه ها:

سبک های ادراکی یادگیری زبان فارسی آموز غیر ایرانی ، محیط زبان دوم ، جنسیت ، ملیت