شناسایی و اولویت بندی پارامترهای موثر در جانمایی سایت های آب شیرین کن دریایی

امروزه با افزایش چشمگیر جمعیت و میزان تقاضای کالاهای اساسی، پیشرفت تکنولوژی و ابداع روش های نوین تولید، تنها پاسخ دولتمردان برای برآورده کردن این حجم از تقاضا می باشد. هرچند که در نیم قرن گذشته با گسترش تفکر دهکده جهانی، تبادل فناوری در میان کشورهای دنیا افزایش یافته است، اما با توجه به بحران های اقتصادی و کمبود نقدینگی بویژه در کشورهای در حال توسعه، لزوم بومی سازی و خود اکتفایی در توسعه تکنولوژی های مرتبط با زیر ساخت های حیاتی هم چنان حایز اولویت می باشد. در سال های اخیر، با کاهش چشمگیر میزان نزولات جوی در کشور، توجه به زیرساخت های تامین آب برای مصارف شرب و کشاورزی به عنوان سرمایه های ملی حیاتی بسیار افزایش یافته است در این میان با توجه به ضعف سواحل جنوبی کشور لحاظ ابخوان و سفره های آب های زیرزمینی، تامین آب مطمین و پایدار از این منابع آبی امکان پذیر نمی باشد. در این شرایط با توجه به وجود منابع عظیم آب شور دریا در مجاورت این مناطق، بهره گیری از فرآیندهای شیرین کردن آب شور، می تواند راهکار مناسبی جهت تامین آب شرب مورد نیاز منطقه باشد. اما جانمایی نامناسب سایت های آب شیرین کن ضمن ایجاد مشکلات بهره برداری می تواند معضلات عدیده زیست محیطی را نیز برای منطقه و اکوسیستم آن ایجاد نماید. از این رو در این پژوهش به منظور حذف و یا کاهش این مخاطرات، به شناسایی و اولویت بندی پارامترهای موثر در جانمایی سایت های آب شیرین کن دریایی پرداخته می شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد پارامترهای نوع آبگیری از دریا، نحوه تامین انرژی، زیر ساخت های موجود، کمیت و کیفیت آب در دستررس، ظرفیت و فرآیند سیستم آب شیرین کن، زیست محیط و اکوسیستم دریا و شرایط زیست محیطی منطقه، سامانه های انتقال آب موجود و نوع مصارف آب دارای نقش تاثیرگذاری در جانمایی سایت های آب شیرین کن می باشند.

کلیدواژه ها:

تامین آب ، آب شیرین کن دریایی ، جانمایی ، آبگیری از دریا