معیارهای مورد نیاز برای مکان یابی فضای سبز شهری

پوشش سبز شهری، بخشی از فضای باز شهری است که عرصه های طبیعی یا اغلب مصنوعی آن، زیرپوشش درختان، درختچه ها، بوته ها، گل ها، چمن ها، و سایر گیاهانی است که براساس نظارت و مدیریت انسان، با در نظر گرفتن ضوابط، قوانین و تخصص های مرتبط با آن، برای بهبود شرایط زیستی و رفاهی شهروندان و مراکز جمعیتی غیرروستایی، حفظ و نگهداری احداث می شوند.به طور کلی فضای سبز برخلاف معنایی که ممکن است در ذهن ایجاد کند، تنها محل دارای درخت و گیاه نیست، بلکه نماد و سمبلی از تفکرات فرهنگی و اجتماعی یک جامعه است.امروزه طرح های توسعه شهری، خود عاملی برای تخریب فضاهای سبز موجود شهرها می باشند. این طرح ها اغلب بدون توجه به توان موجود تهیه و به همین دلیل باعث می شوند مسیرها یا فضاهای سبزی که به طور طبیعی در حاشیه ابراه، قنات یا رودخانه ای شکل گرفته است تخریب شوند و به کاربری های مسکونی یا کاربری های دیگر اختصاص یابند و در عوض زمین های دیگری به عنوان فضای سبز پیش بینی می شوند که گاه تملک و تخریب آن ها سال ها طول می کشد. این در حالی است که با شناخت پتانسیل موجود در برنامه ریزی فضای سبز، می توان به حفظ و نگهداری موجودیت فضای سبز در شهرها تاکید داشت، سپس توسعه آن را مدنظر قرار داد. بنابراین توجه به معیارهای اصلی مکان یابی فضای سبز امر بسیار مهمی است و بایستی از سه اصل اساسی مرکزیت، سلسله مراتب و دسترسی پیروی کند تا درنهایت استفاده شهروندان از این فضاها افزایش یافته و تاثیر قابل ملاحظه ای در گذران اوقات فراغت و سلامت جسمی و روانی آن ها داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، مکان یابی ، معیارها