اثرات خصوصی سازی بر عملکرد بیمارستان های دولتی، یک مطالعه مروری

زمینه و هدف: الگوهای مشارکت دولتی-خصوصی از جمله راهکارهای شناخته شده برای مواجهه با رشد سریع هزینه های بیمارستانی و کمبود منابع در بخش سلامت است. یکی از این الگوها، خصوصی سازی کامل است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات خصوصی سازی بر عملکرد بیمارستان های دولتی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مروری با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی فارسی Magiran ، SID ، IranMedex و Irandoc با کلیدواژه های بیمارستان دولتی، عملکرد، خصوصی سازی، کیفیت، کارایی، هزینه، دسترسی و ترکیبات آنها و در پایگاه های اطلاعاتی انگلیسی Google Scholar ، Ovid ، Proquest ، Pubmed ، Science Direct ، Scopus Springer با کلیدواژه های Public Hospital ، performance ، privatization ، Efficiency ، Expenditure ، Cost ، Access ، Quality و ترکیبات آنها در بازه زمانی 2017-2000 انجام شد. نتایج: در نهایت 6 مقاله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد کشورها در هنگام فشار مالی و کمبود منابع مالی به سمت خصوصی سازی بیمارستان های دولتی رفته اند. خصوصی سازی علیرغم افزایش پاسخگویی و کیفیت در ارایه خدمات منجر به افزایش هزینه های بیمارستان ها گردیده است. از طرفی بیمارستان ها این افزایش هزینه ها را بیشتر به سمت بیمار سوق داده و سبب کاهش دسترسی بیماران به خصوص قشر فقیر به خدمات بیمارستانی و کاهش عدالت در دریافت خدمات سلامت می گردد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد خصوصی سازی دارای اثرات منفی بر کاهش هزینه ها، دسترسی و عدالت در دریافت خدمات است. بنابراین خصوصی سازی در کشورهایی که دسترسی و عدالت به خدمات سلامت در آنها وضعیت مطلوبی ندارد و یک اولویت جدی محسوب می شود، به هیچ وجه توصیه نمی گردد. از طرفی کشورهایی که وضعیت دسترسی به خدمات سلامت در آنها نسبتا مطلوب بوده و به دنبال روش هایی برای افزایش کیفیت خدمات هستند، می توانند مشروط به تضمین دسترسی مردم به خدمات اورژانسی و پایه، از خصوصی سازی به عنوان روشی برای افزایش کیفیت خدمات استفاده کنند. سایر کشورهای بینابینی در شرایط فشار مالی و نبود منابع، مشروط بر اطمینان از توان نظارتی خود جهت جلوگیری از افزایش بیش از حد هزینه ها، می توانند به سمت خصوصی سازی بیمارستان های دولتی بروند.

کلیدواژه ها:

خصوصی سازی ، بیمارستان دولتی ، عملکرد ، هزینه ، دسترسی ، کیفیت