بررسی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر کاهش خشم افراد معتاد در حال ترک

مقدمه و هدف: مشکل اعتیاد به مواد حوزه بسیار گسترده ای را در برداشته و موضوعی پیچیده و ابعاد گوناگونی دارد. یکی از الگوهای مداخله ای روان شناختی برجسته در درمان اعتیاد و پیشگیری از عود در سالهای اخیر الگوی درمانی شناختی – رفتاری است. لذا مطالعه حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش خشم افراد معتاد در حال ترک انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه تجربی بوده که بر روی افراد معتاد در حال ترک مراجعه کننده به مرکز متادون درمانی شهید امامی تهران انجام شد. شیوه نمونه گیری به صورت تصادفی بوده و افراد در دو گروه درمان شناختی-رفتاری ( 15 نفر) و گروه گواه ( 15 نفر) قرار گرفتند. به گروه درمان شناختی-رفتاری به مدت 10 جلسه به شیوه سخنرانی، پرسش و پاسخ و تمرین عملی آموزش داده شد. در حالی که گروه گواه هیچگونه آموزشی را دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه خشم اسپیلبرگر STAXI-2 بوده که روایی آن به شیوه محتوایی و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 0/8 تایید شد. داده ها با استفاده ازنرم افزار SPSS نسخه 18.5 و استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمره خشم در گروه درمان شناختی-رفتاری با گروه شاهد تفاوت معناداری وجود دارد (p=0/007). نتیجه گیری: نتیجه این مطالعه نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر کاهش خشم افراد معتاد در حال ترک موثر بوده لذا می توان این شیوه را در درمان های آتی بکار برد و گام موثری را در برطرف کردن این معضل بهداشتی برداشت.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، کاهش خشم ، افراد معتاد در حال ترک