بررسی تاثیر ترس از افتادن بر کیفیت زندگی سالمندان

زمینه و هدف: دوران سالمندی مرحله ای از زندگی است که از 65 سالگی شروع می شود و به عنوان یک فرایند زیستی ( نه یک بیماری)، پدیده ای حیاتی است. افتادن و ترس از افتادن، از پیامدهای دوره سالمندی و تهدیدی مهم در استقلال فردی سالمند است. این مطالعه باهدف بررسی تاثیر ترس از افتادن بر کیفیت زندگی سالمندان در متون و مطالعات انجام شده، صورت گرفته است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مرور روایتی است. در این مطالعه طی جستجوی جامع با واژگان کلیدی سالمند، ترس از افتادن، کیفیت زندگی و معادله ای آن به زبان فارسی و انگلیسی در پایگاه هایی نظیر PubMed ، Google Scholar ، Science Direct ، IranDoc و مجلات سالمندی ایران از سال 2013 تا به امروز، منابع مرتبط شناسایی و پس از مرور، نکات مهم و پرکاربرد آن ارایه گردید. نتایج: با افزایش سن در سالمندان، کیفیت زندگی آنان کاهش می یابد و عواملی مانند سن، جنس، فعالیت فیزیکی، وضعیت ناتوانی فعلی و نظایر آن بر کیفیت زندگی سالمندان تاثیر می گذارد. درنتیجه بین ترس از افتادن و کیفیت زندگی سالمندان یک رابطه ی معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: اگرچه پدیده سالمندی اجتناب ناپذیر است، لیکن می توان با برنامه ریزی درست و به کارگیری روش ها و مراقبت های اصولی از بسیاری از اختلالات و معلولیت های این دوران پیشگیری نمود و یا آن را به تعویق انداخت تا بتوان از عمر طولانی همراه باکیفیت زندگی بالاتر، سلامت و رفاه بهتر، که همواره هدف و آرزوی دولت ها و بشر بوده بهره مند گردید. اجتناب سالمندان از انجام فعالیت های زندگی روزانه به علت ترس و یا سابقه افتادن می تواند باعث عدم اعتماد به تعادل، محدودیت، افت کارکردی و درنتیجه کاهش کیفیت زندگی و سلامتی آنان شود. درنتیجه مداخلات روانشناختی، آموزشی، رفتاری شناختی و مشاورهای در سالمندان برای ایجاد سبک زندگی فعال جهت ارتقاء سلامت جسمی روانی و کیفیت زندگی سالمندان دارای ترس از افتادن باید موردتوجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سالمند ، ترس از افتادن ، کیفیت زندگی ، مطالعه مروری