سبک زندگی و عوامل خطر ابتلا به دیابت:یک مقاله مروری در ایران

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 751

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_349

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: دیابت به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های مزمن و از جمله بیماری های غدد درون ریز است که به دلیل اختلال در متابولیسم گلوکز برسیستم های بدن تاثیر گذار می باشد. این بیماری شایع ترین علت قطع اندام، نابینایی و نارسایی مزمن کلیه و یکی از مهمترین عوامل خطر بیماری های قلبی و عروقی است. دیابت بیماری است که ارتباط مستقیم با سبک زندگی دارد. سبک زندگی عبارت است از یک شیوه زندگی مبتنی بر الگوهای رفتاری قابل شناخت که این الگوها از تاثیر متقابل بین ویژگی های شخصیتی یک فرد با مداخلات اجتماعی و شرایط اجتماعی-اقتصادی زندگی حاصل می شود. این مطالعه مروری است بر عوامل خطر در سبک زندگی که منجر به ابتلا به دیابت می شوند. روش کار: این مطالعه مروری درنتیجه جستجو در پایگاه های اطلاعاتی magiran,iranmedex,google schola از فروردین ماه سال 1380 تا اسفند ماه سال 1396 با کلید واژه های عوامل خطر دیابت و سبک زندگی بوده که حدود 85 مقاله به دست آمد و 30 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بر اساس مطالعات انجام شده مهمترین عوامل سبک زندگی موثر بر ابتلا به دیابت شامل چاقی و اضافه وزن، فعالیت بدن ناکافی و کم تحرکی، سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت، الگوی غذایی نا مناسب می باشد. همچنین یک مطالعه نشان داد که الگوی غذایی حاوی مقادیر بالای غلات کامل و حبوبات خطر ابتلا به دیابت نوع دو را کاهش می دهد. مطالعات مختلف نشان داده که بین کیفیت زندگی ،افسردگی ،تاب آوری و خودمدیریتی و ابتلا به دیابت ارتباط معنا داری وجود دارد. نتیجه گیری: بخش عمده ای از عوامل مرتبط با ابتلا به دیابت مربوط به سبک زندگی است در نتیجه با افزایش آگاهی درباره سبک زندگی سالم و ارایه آموزش های لازم در جهت ارتقای سلامت وتشویق به اتخاذ سبک زندگی سالم و تعدیل عوامل خطر ابتلا به دیابت در سبک زندگی ،می توان احتمال ابتلا به دیابت را کاهش داد.

نویسندگان

فاطمه السادات ایزدخواه

دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

نسرین شریف زاده

کارشناس مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی قم، قم، ایران

ذبیح اله قارلی پور

استادیار، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران