خود مراقبتی تغذیه ای و عوامل موثر بر آن در دانشجویان دانشگاه های دولتی شهر اسفراین

زمینه و هدف: انجام خود مراقبتی امروزه از اولویت های نظام خدمات بهداشتی ایران می باشد. خود مراقبتی فرایندی فعال است که شامل اقدامات و فعالیت های آگاهانه آموخته شده و هدف داری است که توسط فرد یا افراد دیگر به منظور حفظ حیات خود انجام می گیرد. از انجایی که بخش عظیمی از جمعیت ایران را جوانان تشکیل می دهند که درصد بالایی از این جوانان دانشجو اند و یکی از پرمخاطره ترین قشر های جامعه هستند که رفتارهای خود مراقبتی می تواند از مواجهه این قشر از عوامل مخاطره آمیز بکاهد لذا این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر خود مراقبتی تغذیه در دانشجویان دانشگاه های دولتی شهر اسفراین انجام گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی _ تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 96 انجام گرفته است. در این بررسی تعداد 268 دانشجو به روش نمونه گیری طبقه ای از دانشگاه های علوم پزشکی و فنی مهندسی شهر اسفراین انتخاب شد. جمع آوری اطلاعات خودمراقبتی تغذیه ای با استفاده از پرسشنامه استاندارد خودمراقبتی تغذیه ای و به روش خود اظهاری تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، آنووا، T مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: از مجموع 268 دانشجوی مورد بررسی 62/3% بودند. همچنین میانگین سنی آنها 1/7±20/5 بود. یافته ها نشان داد میانگین نمرات خودمراقبتی تغذیه ای در دانشجویان 7/8±63/37 بود. نتایج حاکی از آن بود که بین خودمراقبتی و متغیرهای رشته تحصیلی (P-value<0/001)، وضعیت تاهل (P-value<0/001)، وضعیت سکونت (P-value<0/04) و درآمد خانواده (P-value<0/001) ارتباط آماری معناداری وجود دارد اما بین خود مراقبتی و متغیر های جنسیت (P-value<0/1)، نوع دانشگاه (P-value<0/45) و ترم تحصیلی (P-value<0/48) ارتباط معنا داری دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که وضعیت خودمراقبتی در بین دانشجویان در حد متوسط است. برخلاف انتظار وضعیت خودمراقبتی تغذیه ای در بین دانشجویان علوم پزشکی و فنی مهندسی یکسان بود. میتوان با رسیدگی بیشتر به تغذیه دانشجویان در محیط دانشگاه و آموزش خودمراقبتی تغدیه در تمام رشته ها، خود مراقبتی تغدیه ای را در بین دانشجویان ارتقاء دهیم.

کلیدواژه ها:

خودمراقبتی ، تغذیه ، دانشجویان