تعیین میزان خودمراقبتی در خانم های مبتلا به دیابت بارداری

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 431

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_275

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: دیابت بارداری به صورت درجات مختلف عدم تحمل کربوهیدرات، که اولین بار در دوران بارداری شروع و یا تشخیص داده شود، تعریف می شود. به طور معمول از اواسط بارداری شروع شده و تا آخر بارداری ادامه دارد. این بیماری درمان قطعی ندارد. خودمراقبتی اولین قدم برای کمک به مادران دیابتی جهت مراقبت و مدیریت بهتر بیماری می باشد و امروزه به منظور کنترل مداوم این بیماری، بر تقویت رفتارهای خودمراقبتی تاکید می شود. طبق نظر اورم مراقبت از خود، فعالیت هایی است که هر فرد برای خود آن را تشخیص و انجام دهد تا به این وسیله حیات و تندرستی خود را حفظ کند. هدف اصلی از خودمراقبتی در مادران دیابتی، کنترل سطح گلوکز خون در محدوده طبیعی و کاهش تنوع عوارض می باشد. مطالعه حاضر باهدف تعیین میزان خودمراقبتی در خانم های مبتلا به دیابت بارداری انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مرور نظام مند است که با استفاده از کلمات کلیدی خودمراقبتی، دیابت بارداری مطالعات مرتبط از سال 90 تا 96 در SID و Google scholer و Iranmedex انتخاب شدند و پس از بررسی نهایتا تعداد 12 مقاله دارای متن کامل انتخاب گردید. یافته ها: 65% زنان مبتلا به دیابت بارداری خود مراقبتی متوسط، 0/5% خودمراقبتی ضعیف و 34/3% خود مراقبتی قوی داشتند. بین خودمراقبتی با قندخون ناشتا پس از 2 هفته پیگیری ارتباط خطی معناداری وجود نداشت ولی با قند خون 2 ساعت بعد از غذا پس از 2 هفته پیگیری ارتباط خطی مستقیم و معنادار وجود داشت. میانگین نمره خودمراقبتی در بارداری در زنان مبتلا به دیابت بارداری 9/71 و در گروه غیرمبتلا 87/81 می باشد که این تفاوت بین دو گروه معنی دار بود. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر بیش از نیمی از خانم های مبتلا به دیابت بارداری خودمراقبتی متوسط داشتند. می توان با افزایش آگاهی و آموزش به زنان باردار در زمینه ی داشتن سبک زندگی مناسب در دوران بارداری و هر مداخله ای که منجر به ارتقای سبک زندگی در آنان شود، از بروز دیابت در بارداری پیشگیری نمود.

نویسندگان

نسرین شریف زاده

کارشناس مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی قم

فاطمه السادات ایزدخواه

دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم

مهین دخت سعادتمند

عضو هیات علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی قم، قم، ایران