ارزیابی ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی و انجام مداخلات ارگونومیک دریک چاپخانه در سال 1396

مقدمه: در حال حاضر بیماری های اسکلتی عضلانی جزء شایع ترین بیماری های شغلی و یکی از علل شایع غیبت از کار محسوب می شود که خود می تواند سبب کاهش بهره وری شود. هدف مطالعه حاضر بررسی پوسچرهای کاری با روش RULA وارزیابی اثر مداخلات ارگونومیکی در یک چاپخانه می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع مداخله ای ( 30 نفر ) در سه سالن یک چاپخانه صنعتی انجام گرفت. به منظور بررسی شیوع و شدت اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسشنامه body map استفاده شد و همچنین برای ارزیابی پوسچر کارگران قبل و بعد از مداخله، از روش RULA استفاده شد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، اقدامات اصلاحی پیشنهاد و در تمام ایستگاه ها اجرا گردید. نتایج: نتایج حاصل نشان داده که از بین کل اندام ها بیشترین میزان اختلالات اسکلتی عضلانی مربوط به ناحیه کمر (46.66%) و زانو ( 33.33 %) می باشد. براساس نتایج ارزیابی پوسچر 22.3 درصد از شاغلین دارای امتیاز نهایی 7، 2.1 درصد داری امتیاز نهایی 6، 11.46 درصد داری امتیازنهایی 5 می باشند (P<0.05). بنابراین 33.56 درصد ایستگاه های کاری دارای سطح اقدام اصلاحی 3 ( به معنی مطالعه فزون تر و مداخله ارگونومیک در آینده ای نزدیک) و 22.3 درصد دارای سطح اقدام اصلاحی 4 ( به معنی مطالعه فزون تر و مداخله ارگونومیکی فوری ) بودند. پس از مداخله 33.58 درصد ایستگاه های کاری دارای سطح اقدام اصلاحی 3 و 67.1 درصد دارای سطح اقدام اصلاحی 2 شدند (P<0.05) . نتیجه گیری: اختلالات اسکلتی عضلانی علت اصلی آسیب ها و نا توانایی های مرتبط با کار در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه صنعتی و یکی از بزرگترین نگرانی های بهداشت حرفه ای امروز می باشد. آسیب های شغلی بیش از 10 میلیون و 8 درصد از کل آسیب های جهانی را به خود اختصاص می دهند. تاکنون روش های بسیاری برای ارزیابی ریسک فاکتورهای ارگونومی معرفی شده اند که هریک بر مبنای انحراف بدن از پوسچر طبیعی وعواملی مانند نیروی استاتیکی و دینامیکی وارد شده به بدن، تکرار، مدت زمان و سایر عوامل محیطی، سازمانی و فردی امتیاز نهایی ارگونومی موقعیت مورد بررسی را محاسبه کرده و شاخص مداخله را تعیین می کنند. این بررسی نشان داد شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در گروه مورد مطالعه در نواحی کمر و زانو بالا بود است. با ارزیابی ریسک فاکتورهای ایجاد کننده اختلالات اسکلتی عضلانی میتوان از طریق مداخلات فنی، مدیریتی و آموزشی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی را کاهش داد.