مروری بر ارتباط فرسودگی شغلی و سلامت روان در پرستاران ایرانی

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی یک حالت خستگی فیزیکی روانی و احساس کاهش توانمندی است و از عوامل اساسی کاهش کارآیی و سلامت روانی نیروی انسانی خصوصا شغل های خدماتی مثل پرستاری می باشد. از آن جایی که سلامت روان در کیفیت ارایه خدمات پرستاری موثر است. هدف از این مقاله، تعیین ارتباط بین فرسودگی شغلی و سلامت روان پرستاران می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری، با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی نظیر SID, Magiran , Pubmed , Iran doc و موتور جستجوگر Google Scholar و به کارگیری واژگان کلیدی فرسودگی شغلی، پرستار، سلامت روان مقالات مرتبط با موضوع شناسایی شد. در ابتدا 16 مقاله از سالهای 1389 تا 1396 مورد مطالعه قرار گرفت که در نهایت از 9 مقاله در میان آنها در این مطالعه مروری بهره کامل گرفته شد. نتایج : نتایج حاصل از مطالعات نشان داد که بین فرسودگی شغلی و سلامت روان پرستاران ارتباط معناداری وجود دارد و فرسودگی شغلی را عامل موثری بر مشکلات روانی مانند سلامت معنوی، رضایت شغلی و کیفیت زندگی پرستاران گزارش کردند. در مطالعات میزان فرسودگی شغلی با جنس، سن، سابقه کار و بخشهای کاری مختلف ارتباط داشت و همچنین ارتباط بین متغیرهای سابقه کار و نوبت کاری با سلامت روانی معنادار بود. از دیگر نتایج این مطالعه مروری می توان به نشانگان جسمانی، افسردگی، اختلال در کارکردهای اجتماعی، اضطراب و اختلالات خواب از حیطه های سلامت روان در پرستاران اشاره کرد. نتیجه گیری : نتایج پژوهش نشان داد بین سلامت روان با فرسودگی شغلی ارتباط معنی داری وجود داشت؛ به این معنی که با افزایش سلامت روان، پرستاران سطح پایین تری از فرسودگی شغلی را تجربه نمودند. با توجه به ماهیت استرس زای حرفه ی پرستاری و شیوع بالای اختلال در سلامت روان نسبت به جمعیت عمومی و فرسودگی شغلی، جهت پیشگیری یا برطرف نمودن مشکل موجود، توصیه می شود پرستاران با توجه به ویژگی های شخصیتی و توانایی های مدیریت استرس در بخش ها مشغول به کار شوند؛ همچنین توجه جدی مسیولین دست اندرکار بهداشت روان برای بهبود کیفیت کاری پرستاران ضروری است.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، پرستار ، سلامت روان