تعیین روایی محتوایی پرسشنامه ی انگیزه ی ایمنی کارفرمایان با استفاده از شاخص CVR

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 500

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_013

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: محیط کار غیر ایمن می تواند باعث بیماری کارکنان و هزینه برای سازمان شود، همچنین غیبت کارکنان منجر به افزایش هزینه ها و از دست رفتن سرمایه انسانی، برای کارفرما خواهد شد. با این حال حوادث و بیماری ها هنوز هم مکررا اتفاق می افتد. در سال 2012 ، روزانه به طور متوسط 13 کارگر در محیط کار خود کشته می شدند. یکی از دلایل اینکه چرا قوانین در محیط کار همیشه رعایت نمی شوند، عدم انگیزه نسبت به مسایل ایمنی است. انگیزه ی ایمنی تحت عنوان اشتیاق فردی برای اعمال تلاش به منظور تصویب رفتارهای ایمن و ارزش های مرتبط با این رفتارها تعریف می شود. مطالعات آشکار کرده اند که انگیزه ی ایمنی به شدت توسط سرپرستی یا مدیریت و استانداردهای ایمنی سرپرستی یا مدیریت تعیین می شوند. روش کار: برای این منظور نخست مطالعات مختلف انجام شده در زمینه انگیزه ایمنی مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله دومپرسشنامه ی استفاده شده در مطالعه هدلاند و همکاران در سال 2010 ترجمه شد. به منظور تایید نظر متخصصین پرسشنامه ی ترجمه شده برای 10 نفر از متخصصان ایمنی ارسال گردید و پس از دریافت نتایج تغییراتی در پرسشنامه اعمال گردید. در مرحله ی بعد جهت تعیین روایی، پرسشنامه برای 12 نفر از اساتید ایمنی دانشگاه های کشور ارسال گردید؛ جهت محاسبه شاخص CVR متخصصان خواسته شد تا هریک از سوالات را بر اساس طیف سه بخشی لیکرت گویه ضرورتی ندارد و گویه مفید است ولی ضروری نیست ، گویه ضروری است طبقه بندی کنند. یافته ها: نتایج نشان داد که 13 سوال از 35 سوال مربوط به پرسشنامه ی ترجمه شده ی مطالعه هدلاند و همکاران از نظر روایی محتوایی بالا بوده و در پرسشنامه ی نهایی بیان شدند. با توجه به جدول ارایه شده توسط لاوشه کمترین شاخص CVR برای سوالات 0.6 و بیشترین مقدار 0.86 محاسبه گردید. نتیجه گیری: برای سنجش انگیزه ایمنی کارفرمایان می بایست از یک ابزار قابل اعتماد استفاده نمود که با توجه به نتایج بدست آمده پرسشنامه ی مذکور برای استفاده در محیط های کاری روایی محتوایی قابل قبولی دارد.

نویسندگان

حسن اصیلیان مهابادی

دانشیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

لیلا ایمانی عباسی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

علی صفری واریانی

دانشیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران