نقش آموزش در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پوست

پوست نقش مهمی در ارتباطات اجتماعی و پذیرش اجتماعی انسانها دارد به همین دلیل برخی از بیماری های پوستی می تواند مشکلات روحی و روانی زیادی را برای فرد ایجاد کند. بیماری های پوستی علی الخصوص سرطان های پوست، همواره فعالیت های روزانه فردی و اجتماعی، آرامش روانی و روابط شخصی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهند؛ در این بیماران دید منفی نسبت به آینده منجر به اعتماد به نفس پایین، انزوای اجتماعی، آسیب های شغلی وحتی تحصیلی می شود. همه این عوامل به ایجاد افسردگی شدید و در نهایت کاهش کیفیت زندگی در این افراد می شود. امروزه دولت‎‎ها و سیستم‎‎های بهداشتی و درمانی در سراسر جهان به بهبود کیفیت زندگی مردم خود توجه دارند و ‎‎می‎کوشند تا با به کارگیری خدمات بهداشتی- درمانی و شیوه‎‎های نوین درمانی، رفاه جسمی، روانی و اجتماعی افراد و جامعه را بیشتر تامین کنند و آثار ابتلا به بیماری‎‎ها را کاهش دهند. آموزش به بیمار و آگاه سازی از سیر بیماری و روند درمان، نقش اساسی و حیاتی در بهبود کیفیت زندگی این افراد می تواند داشته باشد و این امر باعث کاهش اضطراب بیمار، کاهش بروز عوارض بیماری، ارتقای سلامتی، مراجعه به موقع به پزشک و افزایش شرکت در برنامه های مراقبت بهداشتی و افزایش استقلال بیمار در انجام فعالیت های روزمره، و حتی کاهش میل به مصرف داروهای مخدر می شود. در این بین، پرستاران که بیش از 70 درصد افراد تیم بهداشتی درمانی را تشکیل می دهند نقش ارزنده ای در آموزش به بیماران دارند. آموزش موجب می گردد تا توانایی بیمار در مراقبت از خود افزایش یابد و در نتیجه سلامتی ارتقا یافته و از بیماریها پیشگیری شود، که این امر خود به عنوان یکی از وظایف اصلی پرستار و ضرورت ارتقای سلامت جامعه به شمار می رود.فردی که در زمان بیماری آموزشهای مورد نیاز را دریافت می کند احساس امنیت و آرامش بیشتری دارد، لذا محروم نمودن او از این اطلاعات، عملی غیر اخلاقی است. یکی از مهمترین حقوق بیماران، داشتن اطلاعات کامل از سیر بیماری و درمان خود است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، کیفیت زندگی ، بیماران با سرطان پوست