تاثیرات آلودگی های ناشی از میکروپلاستیک ها در محیط های دریایی

میکروپلاستیک ها به عنوان آلاینده های نوظهور و کمتر شناخته شده، طی چند دهه اخیر مورد توجه محققین قرار گرفته است. این آلاینده به قطعات پلاستیکی با قطر کمتر از پنج میلی متر گفته می شود که می تواند از راه های مختلفی به محیط های دریایی وارد شده و سلامت محیط و جانداران را به خطر اندازد. نمونه برداری های انتخابی، توده ای و حجم کاهش یافته، سه استراتژی اصلی برای نمونه برداری میکروپلاستیک ها به شمار می روند. همچنین جداسازی بر حسب چگالی، فیلتراسیون، غربال گری و مرتب سازی بصری به عنوان چهار مرحله اصلی پردازش نمونه ها معرفی شده اند. تاثیر میکروپلاستیک ها، بر مهره داران و بی مهرگان دریایی، از طریق بلعیدن مستقیم قطعات پلاستیکی است که منجر به آسیب های داخلی در جانداران می شود. همچنین این آلاینده ها می توانند بر پراکنش گونه های خاصی از جانداران دریایی که از سطح این مواد به عنوان مکان هایی برای تخم گذاری استفاده می کنند اثرات سویی داشته باشند. با این حال، مهمترین اثر میکروپلاستیک ها در محیط های دریایی، جذب آلاینده های شیمیایی بر روی آن هاست که علاوه بر انتقال این آلاینده ها، پایداری محیطی این مواد را نیز افزایش می دهند. بنابراین می توان پایش مستمر و دایمی این مواد و کشف نقاط داغ آلودگی های آن ها را امری ضروری در مباحث محیط زیستی به شمار آورد.