ساختار ژنتیک جمعیت سیچلید ایرانی Iranocichla hormuzensis در رودخانه های استان هرمزگان

سیچلید ایرانی Iranocichla hormuzensis، تنها عضو خانواده سیچلیده در ایران، پراکنش نسبتا وسیعی در استان هرمزگان دارد. علی رغم اهمیت اکولوژیک و زیبایی شناختی این گونه تا کنون مطالعه ای درباره تنوع ژنتیکی آن انجام نشده است. تنوع ژنتیکی ذخایر سیچلید ایرانی با استفاده از روش ریزماهواره بررسی شد. در این بررسی تعداد 60 قطعه ماهی از چشمه خورگو و رودخانه مهران در استان هرمزگان صید شدند. DNA به روش استات آمونیوم از بافت عضله ماهی استخراج و واکنش PCR با استفاده از چهار جفت آغازگر ریزماهواره (OS7R, OS25, OS7, OS64) انجام شد. محصولات PCR روی ژل اکریلامید 12% الکتروفورز و به روش نیترات نقره رنگ آمیزی شد و نتایج حاصل از آنها با استفاده از نرم افزار GeneAlex6 آنالیز شد. تمامی جایگاه های بررسی شده پلی مورف بودند. میانگین تعداد آلل مشاهده شده در جمعیت چشمه خورگو 5 و در جمعیت مهران 75/5 بود. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار در جمعیت چشمه خورگو 78/0 و 71/0 و در جمعیت مهران 60/0 و 68/0 بود. نتایج، انحراف از تعادل هاردی-واینبرگ در تمامی جایگاه ها بجز جایگاه OS7 در ناحیه چشمه خورگو و جایگاه های OS25 و OS7 در ناحیه مهران را نشان داد. تمایز ژنتیکی پایین بین جمعیت ها (3%) و تنوع ژنتیکی بالای درون جمعیت ها (97%) به همراه وجود جریان ژنی قابل توجه بین دو ناحیه (76/ 10 فرد در هر نسل) از نتایج این تحقیق بود. با این وجود آنالیزهای ژنتیکی قادر به تفکیک مناسب جمعیت ها از یکدیگر نبود. لذا می توان گفت که احتمالا̎ دو جمعیت از لحاظ اکولوژیک منشا یکسانی داشته و مدت زمان اندکی از جدایی آنها از یکدیگر می گذرد. فاصله جغرافیایی اندک و وجود جریان ژنی بین دو جمعیت می تواند از دیگر دلایل تمایز ژنتیکی اندک بین نواحی مورد مطالعه باشد.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، Iranocichla hormuzensis ، ریزماهواره ، هرمزگان