سنتز، بررسی و مقایسه تاثیر مشتقات ایمیدازول های 1، 2، 4، 5- چهار استخلافه جدید بر روی رشد سلول های سرطانی پستان رده MCF7

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,139

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NBTCONF01_050

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

امروزه سرطان پستان، یکی از شایع ترین سرطان ها در بین زنان است. علی رغم تحقیقات بسیار در مورد سرطان و درمان آن، هنوز هم این بیماری به عنوان یکی از بزرگترین مشکلات سلامت جوامع انسانی مطرح می باشد. بزرگترین مانع در راه درمان سرطان هایی از قبیل سرطان پستان، این است که به طور ذاتی به شیمی درمانی مقاوم هستند و یا در طول درمان به دارو مقاوم میشوند. به همین دلیل محققان سراسر جهان تلاش های زیادی را جهت شناسایی ترکیبات جدید طبیعی یا سنتزی با خواص ضد سرطانی، به کار گرفته اند. ایمیدازول ها، ترکیباتی هستند که خواص آنتی باکتریال، ضد قارچی و ضد توموری آنها در مطالعات بسیاری گزارش شده است. در این پژوهش، پتانسیل مشتقات ایمیدازول های 1، 2، 5 ، 4- چهار استخلافه جدید به عنوان یک عامل ضد سرطانی برعلیه رده سلولی MCF7 که یک سیستم مدل مربوط به سرطان پستان می باشد، بررسی گردید. رده های سلولی MCF7 و کنترل، با غلظت های مختلف از ترکیب ایمیدازولی در سه زمان، 24، 48 و 72 ساعت تیمار شده و سپس برای بررسی مهار رشد، از آزمون Methy Thiazol Tetrazolium ) MTT ) استفاده گردید. مشتقات استخلافی ایمیدازولی در غلظت های مختلف، رشد سلول های MCF7 را نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش داد. IC50 (مهار 50 درصدی رشد سلول) چندین مشتق سنتز شده از این ایمیدازول ها به روش MTT در مدت زمان های متفاوت 24، 48 و 72 ساعت اندازه گیری شد که نتایج بسیار قابل قبولی به دست آمد. ضمن اینکه اثر سمیت این ترکیبات بر روی سلول های نرمال پستان نیز مورد ارزیابی قرار گرفت که تفاوت بسیار محسوسی نسبت به سمیت آنها برای سلولهای سرطانی دارد و این ویژگی بسیار مهمی بشمار می رود. مشتقات جدید چهار استخلافی ایمیدازول، توانایی القای مرگ سلولی را بر روی سلولهای سرطان پستان دارند و این یافته ها دیدگاه جدیدی را در زمینه استفاده از این ترکیبات در درمان سرطان فراهم می آورد.

نویسندگان

صادق ملک آبادی

گروه زیست شناسی، واحد اشکذر، دانشگاه آزاد اسلامی، اشکذر، ایران

حمیدرضا اکرمی

باشگاه پژوهشگران و نخبگان جوان، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

محمود دهقانی اشکذری

گروه زیست شناسی، واحد اشکذر، دانشگاه آزاد اسلامی، اشکذر، ایران