طراحی و آماده سازی نانو حامل های سورفکتانتی محتوی اسانس گلپر به منظور اثرگذاری بر رده سلولی سرطان پستان
محل انتشار: نخستین همایش ملی نانوبیوتکنولوژی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 487
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NBTCONF01_042
تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397
چکیده مقاله:
هر ساله 1 / 1 میلیون سرطان پستان گزارش می شود که از میان تنها 7 . 5 ریشه در عوامل ژنتیکی دارند. بدین معنا که 95٪ از موارد ابتلا به این سرطان ناشی از شرایط اپی ژنتیک و سبک زندگی بوده است. تنها در ابتدای سال جاری میلادی 3 / 1 میلیون نفر از زنان ایالات متحده دارای سابقه ابتلا به سرطان پستان هستند. پیشرفت های روز افزون صنایع داروسازی اگرچه چشمگیر و قابل توجه بوده است؛ اما استفاده از داروهای شیمیایی با عوارض جانبی متعدد و گاه جبران ناپذیر همراه بوده است. این مسیله توجه محققان بسیاری را به استفاده از گیاهان دارویی برای درمان سرطان معطوف ساخته است. گلپر ایرانی با نام علمی Heracleumpersicum به عنوان یک داروی دارای پتانسیل و یک عامل آنتی اکسیدانت شناخته شده است. در مطالعه حاضر؛ اسانس این گیاه استخراج گردیده و به منظور افزایش کارآیی اسانس در امر درمان؛ نسبت به محصور ساختن آن درون نانو حامل هایی از جنس سورفکتانت اقدام گردید. فرمولاسیون های F2 F1 و F3 با نسبت های مولی (به ترتیب) 90 : 10 ، 80 : 20 و 70 : 30 از سورفکتانت اسپن 60 و کلسترول و بهره گیری از متد هیدراتاسیون فیلم نازک و دستگاه روتاری طراحی و سنتز شدند. سپس شاخصه های درصد محصورسازی، رهایش، قطر و بار سطحی مورد ارزیابی قرار گرفت. از میان 3 فرمول سنتز شده؛ فرمولاسیون F2 دارای بیشترین درصد محصور سازی اسانس 4 / 91 81± / 80 ٪بوده است. الگوی رهایش این فرمول بعد از گذشت 48 ساعت مقدار٪ 42 / 15 در دمای C° 37 و 54 / 65 ٪در دمای 42°C بوده است. قطر نانو سامانه پس از محصور سازی اسانس 154 / 2 نانومتر و بار سطحی 44 / 1 - میلی ولت گزارش گردید. در داروسازی نوین تاکنون نانو حامل ها با جنس، خصوصیات و کاربردهای متفاوت معرفی و استفاده شدهاند که در این میان نانونیوزوم ها مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است نیوزوم ها زیست تخریب پذیر و زیست سازگار و غیر سمی هستند. نتایج به دست آمده شاهدی بر بهبود پایداری دارو به تبع آن افزایش اثرات درمانی آن می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
راحله حاج ابراهیمی
دانشجوی کارشناسی ارشد ژنتیک، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اشکذر، یزد
فاطمه ابویی مهریزی
استادیار دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد
الهام ساسانی
کارشناسی ارشد بیوشیمی، دانشکده علوم پایه، گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور تفت، یزد
محمود دهقانی اشکذری
مرکز تحقیقات زیست فناوری پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اشکذر، یزد