دروازه ای به باورهای عامیانه ی صددروازه

خرافه و باور یک پدیده روحی - اجتماعی است که معلول زندگی آدمی و عکس العمل او در مقابله و جدال با طبیعت و محیط اسرارآمیز پیرامون وی است. در این پژوهش سعی شده است رابطه بین باورهای عامیانه بازندگی، نگرش، افکار و ... مردم شهر دامغان موردبررسی قرار گیرد. بدین منظور از روش کتابخانهای و میدانی استفادهشده است و باورها نتیجه ی مصاحبه ی پژوهشگران با مردم بومی شهر دامغان به ویژه بزرگان و کهنسالان این شهر است. شهری با قدمتی طولانی و فرهنگی غنی که همچنان باورهای گذشتگان خود را زنده نگاه داشته اند و اعتقادات و باورهای خود را سینه به سینه به آیندگان خود منقل می-کنند. نتایج حاصل نشان میدهد که در گذشته عوام برای پاسخگویی به افکار و پدیدهایی که برای آنها دلیلی نداشتند از باورهای عامیانه استفاده میکردند.همچنین کثرت باورهای موجود در موضوعاتی چون مهمان، اجنه و تعیین جنسیت نوزادان نشاندهنده ی اهمیت این موضوعات در بین گذشتگان ماست.

کلیدواژه ها:

باورهای عامیانه ، فرهنگ عامه ، شهرستان دامغان