مستثنیات دین در قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مصوب 1393

براساس کلیه قوانین ومقررات همچنین تاکید موکد معصومین (ع)ادای دین از واجبات است.وهرکس به دیگری بدهکار باشد باید بدهی خود را تمام وکمال به صاحبش بازگرداند .دراین آنچه که اصل می باشد ادای دین است. در غالب موارد ،محکوم علیه باید هزینه را پرداخت کند تسلیم به حکم نمی شود وضرورت به آن پیدا می شود که از طریق مامورین رسمی واحتمالا استفاده از قوه ی قهریه احکام مدنی به مورد اجرا گذارده شود درچه مواردی مستثنیات دین رعایت می شود، محکوم علیه نیز برای ادامه حیات ،نیازمند ابزار و وسایلی است تا هزینه زندگی اش را تامین نماید بنابراین اگر تمام اموال او در راستای اجرای حکم ،توقیف و به فروش رود ،ادامه حیات برایش غیر ممکن می شود واز هستی ساقط می گردد از آن جایی که پروردگار متعال حکمی صادر نمی کند که موجب عسر وحرج باشد .لذا برای آن که مدیونی که حقیقتا در تنگنا قراردارد ،به عسر وحرج نیفتد .از یک حداقل زندگی نیز محروم نگردد،گاهی اوقات در خصوص موضوعاتی مستثنیات دین قابل اعمال نمی شود به عبارت دیگر قانون گذار اعمال مستثنیات دین را در کدام موارد الزامی دانسته ودر چه مواردی اعمال آن زا لازم ندانسته است بدین منظور در این مورد از شرایط ایجابی این نهاد حقوقی بحث خواهیم کرد سپس در ادامه شرایط سلبی .

کلیدواژه ها:

مستثنیات دین ، شرایط ایجابی وسلبی ، قانون نحوه اجرای محمومیت مالی مصوب .1393