کارآمدی قانون جزا در تعیین مسیولیت کیفری مجنون

احراز مسیولیت کیفری، مستلزم بررسی عمق شخصیت بزهکار است. از اینرو عدالت جزایی ایجاب میکند، خصوصیات فردی و جنبه های خاص روانی مجرم در ارزیابی رفتار مجرمانه او برای تعیین نوع و میزان مجازات به دقت مورد توجه قرار گیرد. در اینصورت خصیصه شخصی بودن مسیولیت کیفری رعایت و هدف فردی کردن مجازات تامین میشود. دراین میان جنون یکی از عوامل تاثیر گذار بر مسیولیت کیفری فرد میباشد. احراز حالت جنون در حین وقوع جرم از سوی مرجع قضایی بر مبنای خبرویت، امری ضروری است. در صورتی که اثبات شود در زمان ارتکاب جرم مرتکب قدرت ادراک وتمیز خود را از دست داده بوده یا در صورت علم به ارتکاب عمل نمیدانسته است که کار خلافی انجام میدهد، از مسیولیت کیفری معاف میگردد. بطوریکه جنون به عنوان یک دفاع کامل برای مرتکب محسوب میشود .آنچه مشهود است قانون مجازات اسلامی ایران1370 ،تفاوتی میان اختلال های یاد شده قایل نیست و قانون مجازات اسلامی 1392 نیز با وجود اینکه نوعی این موضوع را مورد توجه قرار داده ، در تعیین واکنش نسبت به افراد دچار اختلال نسبی سکوت اختیار کرده است که خود از جمله نواقص قانون یاد شده به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

جرم ، جنون ، : عوامل رافع مسیولیت کیفری ، نظام حقوق کیفری ایران