تعیین سطوح بهینه پارامترهای تنظیمی در جوشکاری با الکترود تنگستن (TIG) به کمک مدلسازی ریاضی و الگوریتم تبرید تدریجی

در این مقاله، به دو مسئله در جوشکاری الکترود تنگستن با گاز محافظ (TIG) پرداخته شده است. در مرحله اول، با استفاده از مدلسازی رگرسیونی، اثرات پارامترهای تنظیمی بر روی هندسه گرده جوش در جوشکاری TIG تعیین و تحلیل گردیده است. در این خصوص، اثرات 5 پارامتر تنظیمی، شامل سرعت جوشکاری، نرخ تغذیه سیم جوش، درصد پالس تمیزکاری، فاصله بین الکترود- قطعه کار و شدت جریان الکتریکی، بر روی چهار مشخصه هندسه جوش (ارتفاع جلو، ارتفاع عقب، عرض جلو و عرض عقب)، مدل سازی و بررسی شده است. بمنظور مدلسازی فرآیند، توابع مختلف رگرسیونی بر داده های موجود برازش داده شده است. سپس با استفاده از رویکرد آنالیز واریانس (ANOVA)، بهترین مدل ها انتخاب شده و تاثیر گذاری هر پارامتر در آنها مشخص گردیده است. دومین مسئله بررسی شده، بهینه سازی پارامترهای تنظیمی فرآیند است. در این راستا، از الگوریتم تبرید تدریجی(SA) بمنظور تعیین سطوح بهینه پارامترهای جوشکاری، برای هر هندسه مطلوب جوش داده شده، استفاده شده است. نتایج محاسباتی نشان دهنده عملکرد بسیار خوب مدل ها و الگوریتم پیشنهادی در بهینه سازی پارامترهای فرآیند جوشکاری TIG است.

کلیدواژه ها:

جوشکاری تنگستن با گاز محافظ ، مدلسازی ریاضی ، بهینه سازی پارامترها ، الگوریتم تبرید تدریجی