نسبت طول به عرض حیاط در خانه های سنتی دوره قاجار تبریز با استناد بر نظریه استاد پیرنیا در باره تناسبات طلایی

میان فضا هایی که انسان درآن حضور میابد خانه فضایی است که آدمی به طور روز مره ازآن تاثیر میگیرد و اولین فضایی است که آدمی احساس تعلق فضایی را در آن تجربه می کند ..که یکی از مفاهیم تاثیر گزار رابطه انسان با طبیعت است که در خانه های تاریخی خانه از طبیعت جدا نیست و حیاط با عنوان مامن طبیعت جزء ناگسستنی آن به شمار میرود که اتاق های گوناگون گرداگردآن ساخته شده اند و رو به آن باز می شوند.که بنا به نظریه استاد پیرنیا که در کتاب معماری ایرانی بیان کرده است .شکل حیاط در خانه هایی با پیمون بزرگ از تناسبات طلایی بدست آمده است .مقاله حاضر نظریه استاد پیرنیا را در مورد حیاط خانه هایی دوره قاجار تبریز به آزمون میگذارد که با بررسی آماری نقشه تعدادی از خانه های دوره قاجار که در منابع معتبر موجود بوده فرض هایی استاد پیرنیا در مورد خانه های شهر تبریز تایید نشدند.

کلیدواژه ها:

خانه های سنتی دوره قاجار ، حیاط ، تناسبات طلایی